Witam Was...

Przedstawiam historię Olenka z ostatniego czasu...

Do tej pory radziliśmy sobie ze wszystkim, ale ubiegłe 5 tygodni sprawiły, że postanowiliśmy zaryzykować i poprosić o niewielką pomoc oraz rozesłanie bliskim naszej prośby o wsparcie...

Ponad m-c temu Oli zachwiał się, upadł na posadzkę i uderzył się w główkę.

Diagnoza to Zespół przedsionkowo - obwodowy (główka przechylona na bok, oczopląs oraz brak możliwości samodzielnego poruszania się, z powodu zaburzenia równowagi).

Natychmiast pojechaliśmy do kliniki, gdzie wykonano rezonans główki, który nic nie wykazał. Natomiast powiedziano nam, że Oli doznał jakiegoś mikrourazu, którego rezonans nie wychwycił... 

Liczne badania, szukanie przyczyny i wykluczanie różnych chorób, dodatkowo kolejny rezonans kręgosłupa oraz masa leków wraz ze specjalistyczną karmą. Do tego zabezpieczenie: kojec i szelki ortopedyczne. 

To wszystko sprawiło, że potrzebne finanse zaczęły nas przerażać i tym razem my prosimy o wsparcie jakiejś niewielkiej części z całości, choć jest to dla nas bardzo trudne i niezręczne...

Wolimy zdecydowanie pomagać innym.

Oli ma wielką chęć życia i bycia z nami. Oczopląs minął po kilku dniach od podania antybiotyku (który musiał być podany ze względu na jakiś stan zapalny). Dzielnie walczy i z dnia na dzień robi ogromne postępy w próbach stawiania niedołężnie swoich kroczków.

Wiele osób uważa, że Oli się męczy i sugerują jego uspanie! Nic bardziej mylnego! Oli ma się dobrze, jak na swój wiek! Nie cierpi z żadnego powodu! Wyniki krwi ma lepsze niż niejedna osoba! Jego chwilowa niedyspozycja nie upoważnia mnie w żaden sposób do odebrania jemu zycia!

Na swoje stare, chore stawy i kręgosłup dostaje od niedawna co m-c nowoczesny zastrzyk p/bólowy, dzieki któremu ma wielki komfort oraz od dawna dostaje dożylnie kwas hialuronowy. Masa leków sprawia, że jest on mocno zabezpieczony!

Ponadto rehabilitacja (kontynuowana od ponad 3 lat 2 x w tygodniu), rewelacyjny lek na demencję i na ukrwienie mózgu sprawił, że Oli po operacji kręgosłupa ponad 3 lata temu stanął szybko na nogi i po dziadulku ślad zaginął na ponad 3 lata... Dopiero teraz zaczął dokuczać mu kręgosłup w innej części i zaczął się chwiać na spacerkach.

Cała dalsza diagnostyka, leczenie i rehabilitacja, mamy nadzieję sprawi, że Oli jeszcze długo z nami pobędzie, mimo że ma ok. 16 lat.

A przynajmniej na razie nie ma żadnego zamiaru wybrać się za tęczowy most!

Pozdrawiamy i dziękujemy.