Witam serdecznie, niestety tak mi się w życiu zdarzyło ze ugryzł mnie kleszcz nawet nie wiem kiedy i zachorowałam na neurobolerioze. Koszt leczenia tej choroby przerasta nasze możliwości z mężem bo on jeden tylko pracuje i zarabia nie wiele. Mógł by podjąć jeszcze pracę na pół etatu, ale nie chce na razie zostawiac mnie samej. Mam potwierdzona chorobę wynikiem wester blot w klasie igm i IGg wynik dodatni. Jest to straszna męka, nue zdawałam sobie sprawy, że to możę być borelioza. Chodziłam po róznych lekarzach. Nikt nic nie zdiagnozował, w końcu jedna Pani dr neurolog stwierdziła, że jej tutaj coś nie pasuje i dała skierowanie na badanie boleriozy. Leczenie szpitalne odbywa się na przyjmowaniu 1 antybiotyku przez 28 dni i to koniec. Ale to nie leczy choroby do końca. Leczenie metodą Ilads, biorezonans dają szanse na wyzdrowienie. Codzienny ból z jakim się budzę, bóle mięsni. Stawów i do tego depresja w neuroboleriozie. Każdy dzień jest przetrwaniem a nie życiem. Ale po latach zostałam w końcu zdiagnozowana i wiem co mi jest. To już kawałek drogi di sukcesu, chociaż bardzoboję się tej drogi leczenia, bo wtedy objawy się bardzo nasilają. Proszę, pomóżcie mi. Mam 53l, czy życie dla mnie jest już przekreślone? Wierzę że mi ktoś pomoże, że będę miała na to leczenie. Niestety, krętek boleriozy jest tak inteligentną bakterią że nie da się tak szybko jej pozbyć, potrzeba czasu i długiego leczenia . Chciała bym jeszcze normalnie żyć, podjąć pracę zawodową, cieszyć się życiem, które każdego dnia ucieka mi przez palce. Ze łzami w oczach, że zaczął się kolejny taki sam dzień. Że nie widziałam ani razu na spacerze słońca, nie dotknęłam trawy, nie rozmawiałam z ludźmi. Więzienie bez spacerniaka 😪Z poważaniem Dorota Słoma