Cześć,

Na wstępie - jedno wielkie dziękuję, dla wszystkich. Za udostępnienie, modlitwę, slowa wsparcia jak i pomoc w zbiórce. Wiele to dla mnie znaczy i nie spodziewałem się że to wszystko zdobędzie taki pozytywny odzew. Ilość osób, która się do mnie odezwała od wczorajszego dnia, znajomych z młodszych lat, z każdego etapu edukacji, szkoły, bliscy i nieznajomi jest naprawdę niesamowicie duża, dziękuję wam za to.

Chciałem przekazać że wierzę że uda się wygrać z chorobą i stanąć na nogi, nie zmieniam podejścia i będę walczyć. Jak uda się wrócić tutaj za tygodnie/miesiące - na pewno będę aktualizować przebieg tego wszystkiego.

Dostaje również dużo pytań odnośnie tego, jak to się zaczęło? Więc w skrócie co do objawów i drogi do diagnozy:

Zawsze miałem podejście, jak się źle czulem" klasyczny, nieodpowiedzialny - minie. W marcu jednego dnia wyczułem w absolutnie losowej sytuacji różnice między lewą stroną szyi, a prawą. Było to dla mnie dziwne i faktycznie zauważalne nawet przez bliskich, małe powiększenie węzłów chłonnych. Kolejne 2 dni i stalo się obojczykiem pokaźnych rozmiarów. Od tygodnia, może dłużej, czułem się bardzo osłabiony i podstawowe czynności mnie zaczynały męczyć fizycznie. O dziwo tym razem trafiłem do lekarza rodzinnego, stamtąd skierowanie na morfologie i powrót - nieprawidłowe wyniki i fakt że węzły były nieruchome, na lewym podobojczyku, niebolesne - hospitalizacja. Zdecydowałem się na Wojskowy Szpital w Bydgoszczy. Trafiłem tam 3 tygodnie później - 28 marca. Do tego momentu czułem się znośnie, osłabiony dosyć mocno i już ciężko mi się pracowało, powoli był koniec normalności. Na oddziale masa badań, 1 zwróciło moją uwagę, na usg wyszły "liczne powiększone pakietami hypoechogeniczne zmiany" na całej szyi. W tym momencie już była pewna biopsja I tomograf. 5 maja miałem i jedno i drugie badanie. Następnie wypis do domu i oczekiwanie za wynikami, w tym okresie pojawiły się nocne poty, gorączki do 40°C i pogłębianie braku sił. Na usg wyszły również węzły chłonne w śródpiersiu. Okazało się że do rozpoczęcia leczenia to one będą moją zmorą - ucisk na tchawice i masa ok. 9cm. Do rozpoczęcia leczenia w czerwcu miałem bardzo często mocne problemy z oddychaniem, nieprzespane noce, szukanie pozycji w której mnie to nie dusi i tak codziennie coś nowego, bardziej lub mniej. Myślę że z kluczowych objawów byłoby to. Na całe szczęście, w nieszczęściu diagnostycznie mam dobre rokowania, nowotwór wykryty w 2 stadium I wskaźnik IPI 1.

Jeszcze raz dziękuję i w razie pytań- odpowiem na wszystko, w miarę możliwości.