Witam wszystkich ponownie!

Po kilkumiesięcznym pobycie na Donbasie powróciłam w rodzinne strony i siedząc z rodzicami przy herbacie wspomnieliśmy Mykołę, sąsiada moich rodziców, który walczy za Ukrainę od początku pełnoskalowej inwazji rosji. Oboje pochodzimy z obwodu tarnopolskiego. Podczas rozmowy okazało się, że jego chłopaki potrzebują auta i drona z kamerą termowizyjną. Uznałam, że powinnam się do niego odezwać i poprosiłam mamę o jego numer telefonu.

Latem zeszłego roku całą rodziną zrzucaliśmy się na auto dla jego pododdziału, sami je wybieraliśmy i sami sprowadziliśmy z Polski. Wybór padł na starszy od mojego model Jeepa Grand Cherokee. Zobaczyć to auto możecie na zdjęciach w zrzutce.

Cytując Mykołę:

"Prawdę mówiąc, to jedyny samochód, który jest ciągle w ruchu. Wymieniliśmy chyba już wszystko, oprócz silnika, ale jeszcze nigdy nas nie zawiódł i niejednorazowo uratował życie."

Podziwiam ich za dbanie o posiadane samochody. Okopują nie tylko siebie, ale i auta, czego nie robią czołgiści, choć powinni.

Mykoła po wrześniowym szturmie w zeszłym roku stracił wzrok na jedno oku w wyniku kontuzji z powodu uszkodzonych nerwów. W tym szturmie stracił 5 przyjaciół. Tylko 17 osób z 22 wróciły na bazę, każdy ranny - mniej lub bardziej.

Mykoła ma rodzinę w Ukrainie - żonę i dwóch synów.

Chłopaki ze 105 brygady Wojsk Obrony Terytorialnej trzymają kierunek soledarski. Nie potrzebują wiele - tylko auta do przemieszczania się i drona z kamerą termowizyjną do skutecznego przetwarzania złych ruskich w dobrych. Pomóżmy im to robić.