Aldona ma 26 lat, choruje na mózgowe porażenie dziecięce i epilepsję. Jest uśmiechniętą, spragnioną towarzystwa dziewczyną, która po ukończeniu edukacji w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym, skazana jest na cztery ściany własnego pokoju. Niestety dla tak ciężko dotkniętych chorobą dzieci nie ma alternatywy, pozostaje opieka najbliższej rodziny w domu. Dzięki ostatnim zmianom w przepisach, Aldona korzysta z zajęć w szkole, musi być codziennie dowożona, ma tam kontakt z rówieśnikami, zapewnioną pełną rehabilitację. Czas tam spędzony to JEJ jedyne okno na świat. Nie wyobrażam sobie abym miała ją tego pozbawić. Jednak codzienne dowożenie do ośrodka, do lekarzy to często wielokrotne w ciągu dnia pakowanie osobno wózka do mojego starego ,wysłużonego auta a także przenoszenie chorej córki. Dla mnie to ogromny wysiłek a dla córki dyskomfort. Koszt zakupu auta przystosowanego do przewozu osób niepełnosprawnych jest duży - dla mnie to kwota nieosiągalna. Dlatego zwracam się z prośbą do wszystkich ludzi dobrej woli - każda wpłata ma dla nas olbrzymią wartość - nie tylko materialną ale będzie w stanie ulżyć w cierpieniu podczas ciągłego przenoszenia córki z i do wózka.