SLA to stwardnienie boczne zanikowe. Jest chorobą postępującą i nieuleczalną, która każdego dnia robi wszystko by mnie zabić. Obecnie obezwładnia moje ciało kawałek po kawałku, mięsień za mięśniem.

Zaczęło się niewinnie, moja prawa noga niespełna rok temu zaczęła odmawiać posłuszeństwa, niektóre z mięśni samoczynnie zaczęły zanikać i mimowolnie pracować będąc w stanie spoczynku. Dziś, gdybym chciał podziękować za Twoje wsparcie poczułbyś mój osłabiony uścisk dłoni, a wychodząc Tobie na przeciw musiałbym uważać by nie potknąć się i nie przewrócić. Upadki pojawiają się częściej i nie mogę ich kontrolować.

SLA każdego dnia mi coś zabiera, wiem że nie mogę samodzielnie zapiąć koszuli, ubrać butów, założyć czapki. Wiem że nie mogę już przytulić mojej ukochanej żony, wiem że nie zagram już w piłkę z moimi synami, nie pojadę na rowerze, nie zjadę na nartach i nie zanurkuję. Choroba zabrała mi już 16kg mięśni, więc już przygotowuję się na to, że zwykłe czynności, każdego dnia będą trudniejsze. Przygotowuję się na to że choroba postępując będzie chciała odebrać mi możliwość poruszania. SLA chce odebrać mi mowę i utrudnić oddychanie. Będę potrzebował stałej codziennej opieki. SLA nie zatrzyma się dopóki nie odbierze mi wszystkiego.

Mam na imię Michał i mam 41 lat. Pochodzę z Darłowa. Przez ostatnie 12 lat byłem żołnierzem zawodowym jednostki wojskowej FORMOZA w Gdyni, gdzie mieszkam. W życiu osiągnąłem sukces rodzinny i zawodowy. Byłem nadzwyczajnie sprawny fizycznie i do tej pory nie wiem dlaczego choroba pojawiła się w zdrowym ciele. Mój umysł ciągle pracuje i to jedyne czego nie może mi zabrać SLA, niestety ciało odmawia posłuszeństwa.

Nadal jestem silny, silny psychicznie, dlatego pomimo, że postępu choroby nie da się cofnąć, chcę bym dzięki odpowiedniemu wsparciu mógł radzić sobie z objawami SLA. Wiedza medyczna na temat SLA stale się zwiększa, wierzę że w czasie kiedy po raz kolejny oddam się walce, będę walczył jak najdłużej, by żyć, kochać i pomagać innym, którzy chorują na SLA.

Jestem świadomy tego by żyć jeszcze mocnej, by zaopiekować się moją rodziną jeszcze bardziej, by razem z bliskimi mi osobami przeżyć z SLA. Nie mogę pokonać SLA ale mogę przeciwstawić się chorobie najlepiej jak potrafię.

Wsparcie, które otrzymam od Ciebie przeznaczę na wszelkie możliwe sposoby zatrzymania, osłabienia SLA. Od momentu postawienia diagnozy nie poddałem się    i przeszedłem już dostępne metody i próby "spowolnienia" SLA, niestety muszę szukać dalej ... jeszcze bardziej... jeszcze intensywniej. Znalezienie rozwiązania ma jednak wielką cenę, której samemu nie jestem wstanie sprostać.

„Dopóki walczysz jesteś zwycięzcą.”