Drodzy Bracia i Siostry,

Kochani,

Od wieków nad miasteczkiem Deir El Qamar czuwa spojrzenie Matki — Matki Bożej ze Wzgórza. To Jej kościół, zbudowany na starożytnych ruinach, przetrwał wojny, prześladowania i zniszczenia, pozostając miejscem, gdzie Bóg wciąż na nowo przychodzi do swego ludu.

To właśnie tam, u Jej stóp, 22 sierpnia 2025 roku, złożę swoje życie Bogu w kapłańskiej służbie — jako pierwszy maronicki misjonarz z Deir el Qamar. Ta droga jest większa niż ja. Każde powołanie pochodzi od Boga.

Wszelka pomoc udzielona w tym miejscu będzie wspierać zarówno nową misję, jak i lokalną wspólnotę parafialną. Wierzę głęboko, że ta historia nie należy tylko do mnie. Należy do całego Kościoła — także do Ciebie.

👉 Dlatego zapraszam Cię:

✅ Pomóż nam wspierać naszą parafię w Deir El Qamar — miejsce, które uczy wiary i modlitwy, i które teraz pragnie tchnąć nowe życie dzięki Twojej pomocy.

✅ Wspomóż przygotowanie święceń i misji kapłańskiej — aby Ewangelia, która dotknęła nas w Libanie, mogła dotrzeć do serc tam, gdzie Bóg mnie posyła.

✅ Stań się współtwórcą dzieła, które przekracza granice krajów i serc — bo Kościół żyje z miłości, która się dzieli.

Każda modlitwa, każdy gest wsparcia, każde ofiarowane dobro to coś więcej niż pomoc materialna. To Twoje „tak” wypowiedziane Bogu — razem ze mną.

🙏 Obiecuję pamięć w modlitwie i powierzam Cię wstawiennictwu Matki Bożej z Wzgórza.

To On powołuje, uzdalnia wybranych i dokonuje dzieła zgodnie z wolą Ojca. Moje powołanie, podobnie jak powołanie trędowatych, którzy – posłuszni misji powierzonej im przez Jezusa – zostali oczyszczeni dopiero w drodze, objawia się w codziennym kroczeniu w wierności. Tak właśnie się czuję: W moim życiu i misji jestem wezwany, aby iść za głosem Ducha – Tego, który łączy Wschód i Zachód w jednej wierze i jednej miłości. Wiem, że jest również odpowiedzią na wołanie Kościoła, na głos Ducha, który łączy Wschód i Zachód w jednej wierze i jednej misji w Nim.

Deir el-Qamar to chrześcijańska wioska, w której w 1860 roku doszło do masakry chrześcijan. W mojej rodzinie mamy trzech męczenników z tamtych czasów. Historyczne zapisy wspominają, że ponad dwa tysiące ciał zostało znalezionych na ulicach, kiedy w okolicy pojawiły się oddziały wsparcia. W 1860 roku miasto zostało spustoszone podczas wojny domowej między druzami a maronitami. Zginęło od 1200 do 2200 chrześcijan, a znaczna część miasta została spalona. Po zakończeniu konfliktu cesarz Napoleon III wysłał wojska francuskie, aby wspomóc odbudowę. W 1864 roku Deir El Qamar stało się pierwszym miastem świata arabskiego z własnym samorządem lokalnym ustanowionym przez Imperium Osmańskie.

Dziś rzeczywistość wygląda inaczej, ale chrześcijanie z tej wioski żyją z wieloma trudnościami i przeżywają kryzys. Choć żyją w pokoju, wioska jest otoczona przez wioski muzułmańskie i druzyjskie.

Parafia Matki Bożej z Wzgórza, znana jako Saydet El Talle, jest jednym z najważniejszych duchowych i historycznych miejsc Deir El Qamar. Jej dzieje sięgają odległych czasów i świadczą o żywej wierze lokalnej wspólnoty. Obecny kościół maronicki został wzniesiony w XVI wieku na ruinach świątyni fenickiej poświęconej bogini Astarte. Po trzęsieniu ziemi w roku 859 miejsce to zostało odbudowane. W czasach panowania Fakhreddine I (1518–1544) kościół został zburzony i odbudowany na nowo.. W głównym ołtarzu znajduje się ikona Matki Bożej z Wzgórza, namalowana w 1867 roku przez włoskiego artystę Achille Guerra. Co roku, w pierwszą niedzielę sierpnia, odbywa się uroczysta procesja z ikoną przez ulice miasteczka aż do świątyni. Przez wieki miejsce to czcili zarówno maronici, jak i druzowie. Na początku XIX wieku przywódcy druzów przychodzili tu przed bitwami, prosząc o błogosławieństwo.

W XVI–XVIII wieku Deir El Qamar było stolicą Emiratu Góry Liban, a jego pałace — zwłaszcza Fakhreddine II i Yusufa Shihaba — świadczą o dawnym znaczeniu miasta.

Z wdzięcznym sercem,