5 marca moja Mama Danusia wraz z moimi dziećmi, 3-letnim Miłoszkiem i 9-miesięczną Ingą wyszli z domu na zwykły, codzienny spacer. Ten spacer zmienił nasze życie w koszmar. Nadjeżdżające auto zjechało z drogi i przygniotło mamę i Miłoszka. Mama w ostatniej chwili odepchnęła wózek małej Ingusi, ratując jej życie. Byli niespełna 50 metrów od domu.

Codziennie zadajemy sobie pytanie, dlaczego właśnie oni… Dwoje z najważniejszych ludzi w moim życiu było w stanie krytycznym, lekarze walczyli o każdy ich oddech.

Miłoszek do szpitala trafił z krwotokiem wewnętrznym, pękniętą wątrobą, płuckiem, złamaną kością łonową. Miał dwie operacje ratujące życie, do dzisiaj każdy dzień jest walką o powrót do zdrowia. Choć jest już stabilnie, na słowo „dobrze” jest jeszcze dużo za wcześnie. Serce pęka na miliony kawałków widząc cierpienie mojego dziecka. Oddalibyśmy wszystko, żeby oboje byli dzisiaj z nami w domu. Przed nami jeszcze długie leczenie i rehabilitacja.

Mama do szpitala trafiła w stanie bardzo ciężkim, od razu lądując na stole operacyjnym, ze zmiażdżoną miednicą, połamanymi żebrami, ręką, kością łonową, ogromnymi obrażeniami wewnętrznymi. Jej cierpienie jest nie do opisania. Jest zupełnie zdana za opiekę innych, lekarze już zapowiadają, że najbliższe miesiące spędzi przykuta do łóżka, a przed nami długa, żmudna i kosztowna rehabilitacja.

Wypadek wywrócił nasze życie do góry nogami, nasza codzienność dzisiaj opiera się na trasie ze szpitala do szpitala. Dzisiaj mamy jeden cel w życiu, tym celem jest powrót do zdrowia i samodzielności naszych najbliższych. Nie osiągniemy go jednak bez pomocy, nie udźwigniemy ciężaru finansowego ich późniejszej rehabilitacji.

Dlatego zwracamy się z prośbą o pomoc w pokryciu kosztów finansowych ich dalszego leczenia, które będzie niezbędne, aby powrócili do zdrowia i znów mogli się cieszyć życiem jak dawniej.