Gosia jest moją 30-letnią siostrą. W 2013 roku prze­­szła dwukrotną operację kręgo­­słupa. Po pier­w­szej stra­­ciła czucie w jednej kończynie dolnej i nie mogła utrzymać równo­­wagi, dlatego lekarze podjęli decyzję o re-o­­pe­­racji. Niestety po było jeszcze gorzej. Nastąpił gwał­towny i bardzo szybko postę­­pu­­jący niedo­­­wład obu kończyn dolnych. Szpital opuściła na wózku inwa­­lidzkim. Od tego czasu stan zdrowia cały czas się pogarsza, pomimo różnych konsu­l­tacji leka­r­skich i reha­­bi­­li­­tacji. Bierze już bardzo silne leki, ponieważ ból z którym się zmaga jest nie do wytrzy­­mania. Każda zmiana pozycji wymaga sporego wysiłku. Codziennie zmaga się z proble­­mami życia codzie­n­nego i wymaga stałej i długo­­tr­wałej opieki. W ostatnim czasie stan zdrowia siostry uległ pogo­r­szeniu, zabu­­rzenie czucia pogłę­­biło się na wyższe partie ciała, idąc na kończyny górne. Leczenie Małgosi jest na tyle kosz­towne, że z renty którą otrzy­­muje, mało co jej zostaje na skromne życie. Jednak najwię­k­szym problemem jest brak możli­­wości wyjścia z domu. Gosia mieszka w bloku na pier­w­szym piętrze i prawie nie opuszcza miesz­kania. Po naszych długich stara­­niach poja­­wiła się nadzieja, jest szansa na montaż windy. Jej koszt to około 80 tysięcy zł. Z Pefron-u udało nam się uzyskać 60 tysięcy złotych, braku­­jąca kwota to 20 tys. Niestety na dzień dzisiejszy jest poza naszym zasię­­giem. Jeżeli nie uda nam się zebrać tej kwoty do końca sierpnia 2016 roku wszystko prze­­padnie i być może już nigdy nie będzie drugiej szansy. Dodam, że do dnia operacji moja siostra była osobą pełną życia. Uwie­l­biała spotykać się ze znajo­­mymi, jeździć samo­­chodem i robić wiele innych rzeczy. Teraz to tylko wspo­­m­nienia. Będę bardzo szczę­­śliwa jeśli uda nam się osią­­gnąć cel i spełnić marzenie Gosi , kiedy znów będzie mogła wycho­­dzić do ludzi i prze­­stanie czuć się tak bardzo samotna. Z góry dzię­­ku­­jemy za każdą złotówkę. Czas ma ogromne znaczenie!