Cześć, nazywam się Ola Mądry-Arkusz.

Jestem weterynarzem, mówią, że takim z powołania. I ja też tak czuję.

Mam 39 lat. Moje życie zmieniło się całkowicie 15 marca 2019 roku. Samochód, którym jechałam, wyleciał z drogi i uderzył w drzewa. A jechałam nim na specjalizację, na której miałam się nauczyć jak jeszcze lepiej leczyć zwierzęta.

Doznałam ciężkiego urazu czaszkowo-mózgowego oraz urazu odcinka szyjnego kręgosłupa. Przez miesiąc walczyłam o życie i przywrócenie funkcji życiowych na oddziale intensywnej terapii. Przez 5 miesięcy byłam w śpiączce pourazowej.

Wszystkiego musiałam uczyć się od nowa, jak oddychać samodzielnie, jak mówić, jak przełykać, jak odkrztuszać, jak jeść, jak się uśmiechać. Dziś nadal jestem niezdolna do pracy i samodzielnej egzystencji. Nadal nie mogę wstać, ani poruszać rękoma, ale codziennie walczę, aby ponownie móc pogłaskać moje koty. Albo przynajmniej podrapać się po nosie ;)

Ostatnie cztery lata to czas, który razem z moim mężem spędziliśmy w różnych ośrodkach rehabilitacji. Nie byłoby to możliwe bez samochodu, którym podróżujemy razem z moim wózkiem inwalidzkim (nazwałam go "Zgredek"), dwoma kotami i sporą częścią naszego dobytku. Samochód jest nam niezbędny, przede wszystkim do codziennych dojazdów na "fitness" (tak nazywam codzienną rehabilitację, aby myśleć pozytywnie), jak i do dalszych wyjazdów do różnych ośrodków leczenia i rehabilitacji w całej Polsce.

Niestety, nasz Citroen, którego otrzymaliśmy od naszych przyjaciół niedługo po moim wypadku, właśnie dokonał żywota. Jego naprawa jest niemożliwa. Zostaliśmy unieruchomieni. Musimy szybko znaleźć i kupić nowe auto, które pozwoli nam się przemieszczać i normalnie funkcjonować. Nie szukamy wypasionej fury, nie patrzymy na osiągi auta, ani wyposażenie dodatkowe. Istotne są dla nas inne rzeczy, takie jak szerokie drzwi, żeby sprawnie można było mnie przenieść na siedzenie dla pasażera, sporo miejsca na moje nogi, czy bagażnik, który pomieści wózek i nasze rzeczy.

Jeśli zechcesz dołożyć swoją cegiełkę, będziemy Ci ogromnie wdzięczni!

Pomóżmy Oli się poruszać!