10 grudnia 2024r. pojechaliśmy do Kotliny Kłodzkiej. Zatrzymaliśmy się w kilku miejscach. Ucieszyliśmy razem z Wami co najmniej kilkadziesiąt osób. Wracając przejechaliśmy przez województwo opolskie, zatrzymując się w miejscowości niedaleko Gluchołazów. Tam zostawiliśmy rzeczy dla kilku rodzin, mieszkających na jednej ulicy. Ostatnim miejscem była ulica w Głuchołazach, na którą będziemy wracać.

Nie da się zmienić tytułu zrzutki dlatego zaznaczam, że nasza pomoc nie obejmuje tylko powiatu kłodzkiego, ale chcemy dotrzeć wszędzie tam, gdzie możemy pomóc osobom, które tego potrzebują.

Kilka słów o tym co tam widzieliśmy, co usłyszeliśmy.

Przejeżdżaliśmy ponownie przez miejscowość Żelazno. Tym razem mogliśmy przejechać przez miejsca, przez które tydzień po powodzi przejechać nie mogliśmy. Również mówiliśmy co jakiś czas "Tu stał dom", ponieważ widzieliśmy puste miejsca po domach i budynkach gospodarczych, na które patrzyliśmy poprzednim razem, ale woda zniszczyła je na tyle, że nie pozostało nic innego tylko je zburzyć. Albo milczeliśmy, bo widok odbierał chęć rozmowy. Tam w wielu miejscach nadal obraz jest jak po wojnie.

Rozmawialiśmy z kilkoma osobami, w różnych miejscowościach. Niektórzy robią co mogą, żeby pomóc sobie i innym przetrwać zimę. Niektórzy zrobili co mogli i czekają do wiosny. Niektórzy nie są w stanie zrobić nic i proszą w myślach, aby ktoś im pomógł, bo wstyd im na głos. Każda z tych osób potrzebuje pomocy. Mniejszej lub większej, ale potrzebuje. Czasem to nie jest pomoc materialna. Czasem potrzebują zwykłej rozmowy lub profesjonalnej pomocy psychologicznej.

To co widzieliśmy i słyszeliśmy, mogłabym opisać na kilkunastu stronach. W wielu miejscach nie jest nawet dobrze. Sytuacja wielu osób jest tragiczna, rozpaczliwa, beznadziejna. Ludzie się cieszą, że ktoś im jedzenie przyniesie, środki czystości, podstawowe produkty, nie mówiąc jaką radość i wdzięczność widzieliśmy z kurtek, czapek, szalików, krzesła, stolika, patelni, itd. Niektórym nadal jest zimno, bo nie mają opału lub jest go za mało.

W województwie opolskim widzieliśmy ulice, które nie są nawet posprzątane. Co zostawiła powódź nadal tam jest (np. dach domku letniskowego). Trzeba jeździć objazdami, bo nie ma mostu. Był moment, że zastanawialiśmy się czy przejedziemy mostem tymczasowym. Poprzedni most został zniszczony przez dom, który przypłynął z wodą, a innej drogi do tego miejsca nie ma. Ludzie byli odcięci przez wiele tygodni.

Trudno opisać wszystko, nawet wybrać z tego wszystkiego co napisać, a co zostawić w pamięci. Pomoc jest nadal potrzebna.

Dzięki zebranym przedmiotom ucieszyło się kilka starszych osób, wiele dzieci (ponieważ część rzeczy została rozdzielona na świąteczne paczki dla młodszych i nastolatków), kobieta w zaawansowanej ciąży, kilkanaście rodzin z dziećmi. Były łzy, podziękowania, przytulanie, radość, wdzięczność i wiele innych emocji.

Teraz zbieramy dalej. Dziękujemy każdej osobie, która do tej pory pomogła jak mogła. Chcemy ruszyć w tym miesiącu z kolejną pomocą i wsparciem.

W miarę możliwości będę pisać aktualizacje. Więcej zdjęć w zdjęciach głównych oraz na stronie (link w "Przydatnych linkach").

#bądźczłowiekiemdlaczłowieka

Z tym pojechaliśmy:

Most tymczasowy w Głuchołazach:

Po wielkiej wodzie:

Worki z piaskiem i co przyniosła woda: