Miałam przyjemność mieszkać dwukrotnie w wiosce masajskiej .

Starałam się w żyć jak oni i mogłam się przekonać jak ciężkie jest ich życie. 

Brak wody , prądu i niejednokrotnie pożywienia to stan normalny. Jadłospis dzienny jest bardzo ubogi, rano kubek herbaty z mlekiem i ugali czasami mandazi, obiad kubek mleka lub herbaty i ugali i kolacja dokładnie taka sama.

Jednocześnie ich pogoda ducha , odwaga, duma , szacunek dla tradycji i własnej tożsamości zrobiły na mnie ogromne wrażenie. 

Pokochałam tych ludzi i bardzo chcę i'm pomóc .

Potrzeb jest bardzo dużo.

Do tej pory pomagałam im ze środków własnych ale nie jestem bogatą osobą i poza lekarstwami , odzieżą i jedzeniem nie mogłam dać więcej.

Teraz liczę na waszą pomoc.

Chciałbym zacząć od zapewnienia edukacji dzieciom , bo to brama do lepszego życia.

Druga rzecz to zakup ziemi pod uprawę kukurydzy by nigdy nie brakowało im kukurydzy na ugrali .

Może udałoby się zebrać środki na inne potrzeby ktorych jest bez liku.