Lipcowa i ostatnia aktualizacja!

Nawiązując też do poprzedniego wpisu, do którego też serdecznie zapraszam chciałam ostatni raz podzielić się z moimi przemyśleniami na temat tego wszystkiego co działo się przez ostatnie miesiące. Zarówno ja i pies mieliśmy teraz krótkie wakacje i to po części pozwoliło mi ułożyć myśli.

Tak naprawdę nie było czasu wtedy, by jakoś dłużej się nad tym zastanowić. Podczas jednych z ostatnich (jak się potem okazało) zajęć, po słowach Pani rehabilitantki, że Iggy już nigdy nie będzie chodzić, naprawdę poczułam, że świat mi się zawalił, nikt nie chce takiego losu dla swojego zwierzęcia. Trzeba było działać i przyzwyczaić się do takiego nowego życia. Sama powtarzam, że są jeszcze gorsze dramaty i ludzie też muszą dać radę i zmierzyć się ze swoimi problemami, które często są jeszcze poważniejsze od naszych. Wiem, że nasze wspólne dni są policzone dlatego tak jak pisałam wcześniej - wychodzimy na naprawdę długie spacery, wykonuję mu elektrostymulację, mamy bieżnię z której korzystamy, do tego dochodzi terapia manualna. Od samego początku poza zbiórką kupowałam i nadal kupuję niezbędne akcesoria. Tak jak wtedy pisałam, po wykorzystaniu wszystkich zebranych środków musimy sobie już radzić sami. I tak w niewyobrażalny sposób nam to ułatwiło życie. Taką pomoc naprawdę pamięta się do końca życia...

Pewnie powinnam zamknąć tę zbiórkę wcześniej, zwłaszcza, że miałam świadomość tego, że ona może stanąć a tak się w czasie ułożyło, że wiedziałam na czym stoję - w sensie, że pies już nie będzie chodzić. Po prostu wiedziałam, że temat będzie już zamknięty.

Nawet nie liczyłam już na na pieniądze bo i tak zebraliśmy dużo środków i w tamtym czasie zrobiliśmy wszystko co było możliwe. Osobiście czuję, że naprawdę spotkało nas dużo szczęścia i z tego trzeba się cieszyć, trzeba to docenić. Takie sytuacje jak problemy z kręgosłupem, zwłaszcza u jamników, po prostu się zdarzają, zawsze to boli jeśli coś bezpośrednio dotyczy "nas". Ignaś niestety nie jestem pierwszym i ostatnim psem z taką przypadłością. Teraz w miarę możliwości sama pomagam innym bo wiem jaki to jest ból, stres, potrzeba i chęć pomocy swojemu zwierzakowi. Młody miał sporo szczęścia, my musimy sobie już sami radzić a jeśli ja też mogę pomóc innej rodzinie to bardzo też się z tego cieszę.

Tak jak wspomniałam wcześniej - jesteśmy z psem po krótkich wakacjach - z nową, pozytywną energią ponownie mam siły na naszą nową codzienność, na intensywne miesiące ale już nie na taką skalę jak bezpośrednio po zabiegu.

Jeszcze raz serdecznie dziękuję za pomoc, przekonałam się kolejny raz, że mam sporo szczęścia do sytuacji i ludzi i mimo tego, że Ignaś już nie wstanie to czekają go (mam nadzieję) kolejne lata w zdrowiu. Będziemy żyć tak jak dawniej, tylko po prostu doszły nam codzienne ćwiczenia. To, że jest teraz inaczej nie oznacza, że gorzej. Po prostu jest ciekawiej a Ignaś nadal może cieszyć się między innymi spacerami. Domowej rehabilitacji nie traktuję jako obowiązku, szukam plusów bo wiem, że w ten sposób jakoś pomagam własnemu psu a mamy sprzęty i akcesoria bo o to zadbałam.

Ogromne dzięki za wsparcie, każde miłe słowo, sprowadzenie na ziemię jeśli tego potrzebowałam bo to mnie trzyma by się nie poddawać. My robimy swoje i będziemy też się dzielić dobrem w innych przypadkach. Dobro powraca także proszę być cierpliwym. Dużo miłości wszystkim. Serdecznie jeszcze raz dziękujemy.

Annamaria Stawska z najcudowniejszym jamnikiem pod słońcem i nad księżycem - Ignasiem. 💖