Zbiórka na rehabilitację i powrót Łukasza do sprawności.

Nazywam się Anna Przybylska i jestem siostrą 36-letniego Łukasza.

26 kwietnia 2020r dla naszej rodziny świat się zatrzymał. Jeden telefon, krótka, dość nerwowa rozmowa. W jednej chwili świat, który znaliśmy runął.  Łukasz miał wypadek w górach. Spadł na plecy z wysokości około 2-3m, doznając poważnego urazu kręgosłupa. Tylko dzięki szybkiej reakcji osób towarzyszących i GOPR-u mój brat został błyskawicznie przetransportowany do szpitala, gdzie po wykonaniu tomografu, u Łukasza zdiagnozowano niestabilne złamanie kręgosłupa w części piersiowej. Wciąż nie było wiadomo co z rdzeniem kręgowym. W trybie ostro dyżurowym został operowany. Dla nas były to długie godziny wyczekiwania pod salą operacyjną i milion pytań bez odpowiedzi. Niepokój o stan Łukasza towarzyszy nam do dziś.

W trakcie operacji stwierdzono, że rdzeń nie został przerwany, jednak w wyniku upadku doszło do znacznego ucisku, co doprowadziło do jego niedotlenienia. Diagnoza: paraplegia. Nowe słowo,

z którym mierzymy się od kilku tygodni. Z którym, przede wszystkim, mierzy się Łukasz. Jest sparaliżowany od pasa w dół. Nie ma czucia w nogach, podkreśla jedynie uczucie mrowienia, które towarzyszy mu od feralnego upadku. Lekarze zalecają aktywną rehabilitację. Obecnie Łukasz leży na oddziale rehabilitacyjnym w szpitalu w Nowym Targu, gdzie uczy się wszystkiego praktycznie od nowa. Jest to dla niego sytuacja wyjątkowo trudna, bo do wypadku był osobą bardzo aktywną. Uwielbia rowery, szczególnie własnego „Xteczka”, jak go nazywa. Tymczasem brak sprawności fizycznej zmusza go do rezygnacji z wielu planów i marzeń. Łukasz musi być intensywnie rehabilitowany. Wie, że przed nim długa i trudna walka o powrót do sprawności. Dodatkowym utrudnieniem jest -związany z pandemią- brak możliwości odwiedzin i udzielenia normalnego wsparcia, co bardzo mocno przytłacza całą naszą rodzinę. Jesteśmy codziennie pod szpitalem z telefonem w ręku. Tyle możemy zrobić. A chcemy zrobić wszystko, co w naszej mocy, bo…

Łukasz to dla nas i wielu jego znajomych niedościgniony wzór siły i człowieka z żelaza, dla którego nie ma rzeczy niemożliwych, zarówno w kwestii rowerów jaki i doświadczenia życiowego. Niejednokrotnie udowadniał już, że ma potężną wolę walki i nie traci energii na błahostki. Widzieliśmy to wszyscy, kiedy 12 lat temu walczył z nowotworem. Przeszedł kilka ciężkich operacji i chemioterapii, po których to nie my jego, ale właśnie on podtrzymywał nas na duchu. Nie znam drugiego tak upartego i zmotywowanego do działania, a przy tym wrażliwego na krzywdę innych człowieka. Siła jego charakteru, wykuta w wielu trudnościach, nigdy nie pozbawiła go poczucia humoru i dystansu do siebie. Nawet teraz stara się dostrzegać „pozytywy” sytuacji, choć przecież musi to być potwornie trudne.

Niestety, przeprowadzone przez nas rozeznanie wśród ofert ośrodków rehabilitacyjnych potwierdziły zapowiedzi lekarzy. Tak specjalistyczne zabiegi są bardzo drogie. Koszty wynoszą kilkanaście tysięcy złotych miesięcznie.

Ta nagła i nieprzewidziana sytuacja jest bardzo trudna dla całej naszej rodziny. Są to ogromne kwoty, które znacznie przewyższają nasze możliwości, mimo wielu wyrzeczeń i starań. Dlatego zwracam się do Was z olbrzymią prośbą o wsparcie finansowe. Pomóżmy Łukaszowi w powrocie do sprawności! Dzięki Waszej życzliwości i hojności chcemy zebrać środki wystarczające na roczną rehabilitację. Z całą ciężką pracą z tym związaną Łukasz poradzi sobie sam, najlepiej na świecie, jestem tego pewna. Jest zmotywowany i chce walczyć o powrót do sprawności i samodzielności, dlatego też wszystkich, którzy tylko chcą - prosimy o pomoc. Każda kwota ma dla nas ogromne znaczenie. Dziękujemy! Nie poddamy się! Xteczko do pionu!