Witajcie kochani. 

Chcemy podzielić się z Wami naszą historią i prosić o Wasze wsparcie.

Nasza córka do trzeciego miesiąca życia rozwijała się prawidłowo. Pod koniec sierpnia zauważyliśmy jednak, że źrenica prawego oczka nie reaguje na światło. Bardzo się wtedy zmartwiliśmy, lecz nie wiedzieliśmy jeszcze z czym przyjdzie nam się zmierzyć...

Badania wykazały, że Emilka urodziła się z zaćmą wrodzoną prawego oka.

Cóż wiedzieliśmy na temat tej choroby? Niewiele, choroba kojarzyła nam się raczej z osobami starszymi, które po krótkim zabiegu widzą lepiej.

Niestety u naszego dziecka zaćma wykształciła się już w życiu płodowym, dlatego od urodzenia jej oczko nic nie widziało i nie nauczyło się patrzeć...

We wrześniu Emilka miała operację usunięcia zmętniałej soczewki, po której prawe oko pozostało bezsoczewkowe. Wiązało się to z tym, że bez pomocy okularów bądź soczewki kontaktowej i codziennej rehabilitacji jej oczko nie jest w stanie samodzielnie funkcjonować.

Po operacji każdego dnia zakładaliśmy jej okulary i zasłanialiśmy zdrowe lewe oko, gdyż tylko w ten sposób mózg może się nauczyć odbierać sygnały z oka “gorszego”. Niestety powodowało to wielogodzinny płacz Emilki. Możecie sobie wyobrazić co czuje, gdy na kilka godzin ćwiczeń wprowadzamy ją w stan ciemności i nieregularnych kształtów, bo ponoć tylko tyle widzi oko po operacji...

Szukaliśmy pomocy wszędzie, aby pomóc Emilce w codziennej rehabilitacji. Podpowiedziano nam, że są specjalne twarde soczewki kontaktowe sprowadzane ze Szwajcarii, które umożliwiają lepsze pole widzenia. Plusem soczewki jest to, że oko może lepiej się rehabilitować, natomiast minusem jest to, iż codziennie borykamy się z problemem jej zakładania i zdejmowania. Jest to bardzo trudne - nieraz, aby założyć Emilce soczewkę potrzebuję 30 minut, bo córcia wyrywa się, krzyczy, broni się przed tym. 

Moje matczyne serce jest po takim ataku płaczu rozdarte. Muszę jednak zebrać siłę na dalszą część dnia, bo włożenie soczewki to dopiero połowa sukcesu. Następnie trzeba zakleić zdrowe oczko i walczyć o każdą minutę, by chciała patrzeć przez oczko, które niewiele widzi....

 W międzyczasie okazało się, że po operacji usunięcia zmętniałej soczewki, źrenica Emilki zwężyła się i przybrała nieregularny kształt cieniutkiej kreski. Byliśmy na wielu konsultacjach u profesorów w Warszawie i Katowicach. Wszyscy mówią zdecydowanym głosem, że Emilka potrzebuje ponownej operacji plastyki źrenicy, gdyż przez tak małą przeciągniętą źrenicę widzi bardzo mało albo wcale....

Wiedząc, że Emilkę czeka kolejna operacja zdecydowaliśmy się zasięgnąć opinii o najlepszych ośrodkach okulistycznych. I tak usłyszeliśmy o szpitalu w Belgii, który słynie z przeprowadzania wszczepów soczewek u niemowląt innowacyjną metodą. Emilka mogłaby mieć jednocześnie operację plastyki źrenicy wraz ze wszczepem soczewki. Jednak czy to będzie możliwe, lekarze ocenią dopiero na miejscu podczas badania śródoperacyjnego.

Ta operacja byłaby szansą na poprawienie komfortu życia naszego dziecka. Dzięki niej, nie musielibyśmy codziennie zakładać i ściągać soczewki, co wiąże się z ogromnym stresem dla niej i dla nas.  Dodatkowo ze wszczepioną soczewką miałaby mniejszą wadę wzroku i rehabilitacja oczka mogłaby szybciej postępować….

Chcemy wykorzystać każdą, choćby najmniejszą szansę na lepsze widzenie naszego dziecka, dlatego prosimy Was o wsparcie finansowe. Operacja zaplanowana jest na styczeń, sami nie jesteśmy w stanie uzbierać takiej sumy w tak krótkim czasie.

Prosimy również o modlitwę, gdyż czeka nas wiele wyzwań logistycznych i językowych. Jednakże codzienny uśmiech Emilki mobilizuje nas do działania, dlatego stajemy przed Wami z prośbą o pomoc.



Dziękujemy z góry za okazane serce i pomoc, wierzymy, że z pomocą Bożą wszystko się uda!

Asia, Emilka i Damian