Prośba o pomoc w kontynuacji rehabilitacji neurologicznej mojego męża Piotra

Szanowni Państwo, Przyjaciele, Znajomi i Ludzie dobrych serc,

Z ogromnym trudem, ale i nadzieją w sercu, zwracam się dziś do Was z osobistą prośbą o wsparcie.

Piotr – kochany mąż, tata i dziadek, dobry kolega i przyjaciel – 4 listopada ubiegłego roku doznał bardzo rzadkiego, ale niezwykle rozległego udaru móżdżku. Ten dramatyczny moment odmienił nasze życie na zawsze. W zaledwie kilka minut runął cały świat, który razem budowaliśmy – plany, marzenia, codzienność.

Udar spowodował poważne uszkodzenia ośrodków odpowiedzialnych za ruch, mowę i koordynację. Piotr doznał znacznego niedowładu, dyzartrii (zaburzenia mowy), głębokiej ataksji (zaburzenia koordynacji) oraz wielu innych następstw neurologicznych. Obecnie jest osobą całkowicie niesamodzielną, zależną od pomocy w każdej czynności życia codziennego.

Mimo tak ciężkiej diagnozy, podjęliśmy natychmiastową, intensywną walkę o powrót Piotra do sprawności. Dzięki wielomiesięcznej, bardzo intensywnej i kompleksowej rehabilitacji zaczęły pojawiać się efekty, małe ale znaczące. Powoli odzyskuje część funkcji, a każdy najmniejszy krok naprzód to ogromna wygrana.

Niestety, w przypadku tak rozległych uszkodzeń móżdżku, proces rehabilitacji jest wyjątkowo trudny, długotrwały i kosztowny. Jednocześnie wymaga systematyczności, zaangażowania zespołu specjalistów oraz odpowiedniego sprzętu. Średni miesięczny koszt rehabilitacji to około 30 000 zł – kwota, która w tym momencie wielokrotnie przekracza nasze możliwości finansowe. Dotychczasowa kilkumiesięczna rehabilitacja pochłonęła już wszystkie możliwe środki. Nie chciałam korzystać z pomocy innych ludzi wierząc, że damy radę sami. Dziś wiem, że już nie jesteśmy w stanie kontynuować tej walki bez Państwa wsparcia.

Piotr ma dopiero 54 lata. Był człowiekiem niezwykle aktywnym – zawodowo, fizycznie, społecznie. Zawsze pomocny, pełen pasji, z głową pełną pomysłów i planów. Życie, które jeszcze niedawno było pełne energii i celu, zostało brutalnie przerwane. Ale wierzymy, że to jeszcze nie koniec. Lekarze i terapeuci są zgodni – jest ogromny potencjał na dalszy powrót do sprawności. Potrzebujemy jednak kontynuować rehabilitację (wersja optymistyczna to 5,6 miesięcy) bez żadnych przerw – każda przerwa to krok wstecz.

Dlatego dziś, z całego serca, proszę o pomoc. Każda złotówka, każde udostępnienie, każda forma wsparcia ma dla nas ogromne znaczenie. To nie tylko pieniądze – to realna szansa, by Piotr znów stanął na nogi, by mógł wrócić do życia, które tak bardzo kochał - do chodzenia do lasu, wędkowania, gotowania.

Wrócić do dzieci, wnuków i do mnie. Wszyscy bardzo go potrzebujemy, szczególnie nasza 14 letnia córka, której znacznie trudniej niż dorosłym odnaleźć się w nowej rzeczywistości.

Z góry dziękuję za każdą pomoc, za każdą złotówkę ,za dobre słowo, myśl... Nie jest łatwo prosić o pomoc, ale walka o zdrowie i przyszłość mojego męża jest dziś najważniejsza.                                                                   

                                                                                                      Małgorzata