Nasza zbiórka jest skierowana do ludzi których chcieliby się wpisać historię pałacu. Możecie razem z nami wybudować Arboretum które przez kolejne lata uświetni Pałac w Gorlicach. 

Każdy darczyńca zostanie uhonorowany drzewem oraz pamiątkową tablicą. Naszym marzeniem jest aby Aleję otoczyły drzewa z których każde będzie miało swojego patrona.

Dla każdego patrona drzewa przewidziana jest 10-letnia złota karta uprawniająca do wejścia na teren pałacu z osobą towarzyszącą. 

Zapraszamy do wspólnego projektu i zapisania się w historii naszego pałacu.

Perłą architektury Ziemi Gorlickiej jest Zespół pałacowo-parkowy w Gorlicach (wcześniej Siarach), który w swym najwspanialszym, obecnym kształcie powstał przeszło 100 lat temu, gdy jego właścicielem został Władysław Długosz. Pałac zyskał wówczas charakter reprezentacyjny, a funkcje gospodarcze majątku zeszły na dalszy plan. Secesyjny pałac jest usytuowany na stromej skarpie opadającej w stronę rzeki Sękówki i drogi. Wybudowany na podstawie projektu wiedeńskiego atelier architektonicznego Fellnera i Helmera, znanego z planów przebudowy teatru zamkowego w Łańcucie czy pałacu Goetzów w Okocimiu. Zzachwyca ciekawą bryłą, owalnymi lukarnami, mansardowymi dachami oraz sięgającymi niemal posadzek oknami. Z bogactwem form architektonicznych pałacu doskonale komponuje się bogato zdobiona elewacja oraz wystrój wnętrza – jasne, przestronne pokoje, wielki hol wejściowy, schody o drewnianej balustradzie, sala balowa, piękne piece kaflowe i kominki. Równocześnie z pałacem zaprojektowana została architektura ogrodowa i układ parkowy, projektu Arnolda Röhringa. W przypałacowym parku stoją kamienne rzeźby ogrodowe, dzieła lwowskiego rzeźbiarza Piotra Wojtowicza. Jest też staw z mostkiem, strumyk, fontanna, okazały podjazd i pergola z rzędem kolumn z pnącą roślinnością. Dekoracje mają cechy barokowe. Na krawędzi urwiska z murem oporowym usytuowano trzypoziomowy taras widokowy z panoramą na Beskid Niski. Drzewostan parkowy jest zróżnicowany nie tylko wiekowo, ale również pod względem charakteru. Park pałacowy podzielić można na kilka części. Pierwszą z nich jest aleja robiniowa, usytuowana wzdłuż traktu prowadzącego od ul. Węgierskiej przez budynek stróżówki i historyczną bramę do obecnej bramy głownej. Drzewa w alei zostały prawdopodobnie posadzone w czasach przebudowy dworu przez rodzinę Długoszów, czyli w latach 1908 – 1910, są zatem w wieku ok. 110 – 120 lat. Drugą wyodrębniającą się częścią jest urządzony teren parku. Spacerować można utwardzonymi alejkami parkowymi i mostkiem prowadzącym przez staw na wyspę. Park usytuowany jest po obu stronach głównego traktu prowadzącego od obecnej bramy do pałacu. Po prawej stronie, tuż za główną bramą wjazdową rosną dęby, które są znacznie starsze niż wspomniana uprzednio aleja robiniowa. Wzdłuż alei prowadzącej do pałacu a także na terenach przyległych (np. wokół stawu) dębów rosną sędziwe klony, kasztanowce, jesiony, lipy i brzozy. Stare drzewa porastają także teren w bezpośredniej bliskości zabudowań pałacu oraz rozległej pergoli i południowo-zachodniej stronie parku. Pojedyncze egzemplarze porastają tereny przy gospodarczych zabudowaniach dworskich oraz drodze biegnącej poniżej skarpy, usytuowanej wzdłuż rzeki Sękówki. Trzecią częścią parku pałacowego jest znacznie gęściej zadrzewiony teren zlokalizowany na północ i północny-wschód od podjazdu do pałacu i samych zabudowań pałacowych, nazwany parkiem leśnym. Jest to teren stanowiący użytki leśne, sklasyfikowane zresztą jako „Ls” w ewidencji gruntów i budynków. Park leśny charakteryzuje się pełnym zwarciem koron drzew i zróżnicowaną strukturą gatunkową, wiekową i wysokościową, z licznymi, starymi egzemplarzami dębów, buków, świerków, lip, jesionów, klonów, sosen i topól i grabów, miejscami z podrostem jodłowym oraz wieloma innym gatunkami drzew i krzewów. Szczególną uwagę przykuwają okazy platana klonolistnego. Czwartym charakterystycznym elementem parku jest aleja grabowa, prowadząca od obecnej bramy wjazdowej w kierunku północnym, pochodząca prawdopodobnie z podobnego okresu co aleja robiniowa. Park pałacowy zajmuje powierzchnię ok 10 ha wokół pałacu i jest bardzo cennym obiektem nie tylko pod względem historycznym, ale także i przyrodniczym. Znajdują się tutaj cenne, zaś w czasach zakładania parku - egzotyczne egzemplarze drzew, które dzisiaj osiągnęły optymalny wiek oraz rozmiary. Rosną tutaj m.in. okazałe choiny kanadyjskie, klony srebrzyste czy platany klonolistne, a także grupa ponad stuletnich sosen czarnych. Ze względu na wyjątkową wartość historyczną i artystyczną, a także w przypadku parku przyrodniczą opisywany obiekt został wpisany do rejestru zabytków jako zespół pałacowo-parkowy pod nr A-201/76 oraz park leśny pod nr A-667. Głównym celem działań jest zachowanie materialnego dziedzictwa kulturowego poprzez kontynuację prac konserwatorskich w zabytkowym parku przy pałacu Długoszów w Gorlicach z zamierzeniem dalszego udostępniania parku mieszkańcom i osobom przyjezdnym.