Moja córka urodziła się 10 lat temu. Ma autyzm. Niskofunkcjonujący. Wszystko, co nagłe, niespodziewane, wyprowadza ja z równowagi. Wówczas może się nawet zdarzyć, że kogoś uderzy. Autyzm polega na nieprzewidywalności zachowań. Między innymi. Kiedyś rwała na sobie ubrania, z emocji, których nie umiała wyrazić. Wpadała na ludzi, bo nie potrafiła prawidłowo ocenić odległości. W supermarketach czasem dostaje histerii, bo gubi ja nadmiar bodźców.Godzę się na jej autyzm. Nie miałam na to wpływu – nigdy nie wiemy, kto się nam urodzi. Dziś myślę o sobie: matka Piotra. Bo gdybym pomyślała: kobieta, pracownik, człowiek, to bilans zysków i strat okazałby się za trudny. A przecież nie przysługuje mi prawo, aby się załamać. Być słabą. Choć bardzo chciałabym nie mieć aż takiej grubej skóry.

Córka miała prawie trzy lata, gdy pojawiła się diagnoza. Dziecko autystyczne zwykle nie jest w stanie wytrzymać kilku godzin w przedszkolu. Nam udało się znaleźć w Katowicach przedszkole integracyjne. Myślałam, że podołam.

 Ogromną ilość czasu poświęcałam na poszukiwanie ludzi, którzy mogliby nam pomóc – terapeutów, lekarzy. Szukałam ośrodków, informacji. W Polsce to nie wygląda tak jak na zagranicznych filmach, gdzie po diagnozie przychodzi do domu ktoś z broszurą, w której opisane jest, czego córka może potrzebować. Tu rodziców nie odwiedzi psycholog.

Diagnoza zrobiona była prywatnie, bo w placówce publicznej trzeba było czekać rok. Gdy dziecko jest małe, ładne, rodzic chce wierzyć, że przecież może z tego całego autyzmu wyrosnąć. Szuka szans. Dziecko nie wyrasta.A ja szukałam po torebkach, kieszeniach, choćby jakiejś złotówki. Wyłączono mi prąd. Bo leczenie córki było ważniejsze. Nauczyłam się, że aby przetrwać, trzeba mieć w domu ziemniaki i jajka, a najlepiej, gdyby była jeszcze mąka, bo z takiego zestawu zawsze zrobi się coś do jedzenia. Inaczej człowiek czuje się upokorzony. A nic tak nie odbiera sił, jak poczucie upokorzenia. Dzis szukam terapii dla córki która zrobiła się bardzo agresywna i sama jest zagrożeniem dla siebie potrzebne są pieniądze by móc jej pomóc obecnie jest na lekach od psychiatry które miały ja wyciszyć uspokoić ale niestety Autyzm jest silniejszy będziemy starać się o inne leki dla córki. Jezeli ktoś może pomóc będziemy wdzięczni z całego serca Pragnę by córka żyła i rozwijała się normalnie . Każda złotówka pomoże nam by miała porządną terapię by wszystko czego nie rozumie specjalista pomógł jej zrozumiec. Ja z całego serca z góry dziękuję za każdą wplaconą złotówkę. W imieniu swoim oraz córki.