Nikt nie może być poddany eksperymentom naukowym, w tym medycznym, bez dobrowolnie wyrażonej zgody.

11 marca 2016 roku zostałem potrącony przez funkcjonariusza policji, który nie tylko nie udzielił mi pomocy, ale także uciekł z miejsca wypadku. Policjant A.K. z Oleśnicy, który był świadkiem zdarzenia, zamiast pociągnąć sprawcę do odpowiedzialności, nakłaniał świadków do nieudostępniania swoich danych, umożliwiając ucieczkę sprawcy.

W celu wymuszenia na mnie podpisania niekorzystnej ugody, zarówno ja, jak i moja rodzina, byliśmy narażeni na przyjmowanie szkodliwych substancji bez naszej zgody. Skutki tego dla zdrowia mojego 6-letniego dziecka były tragiczne – doprowadziły do trwałej niewydolności nerek.

Podstępne działania i narażenie na substancje

Osoby zaangażowane w te działania bezpodstawnie twierdziły, że miały pozwolenie od odpowiednich organów, co było próbą usprawiedliwienia oczywistych nadużyć. Bez względu na te absurdalne twierdzenia, fakt pozostaje jeden – bezprawnie narażono moją rodzinę na substancje, które miały tragiczne skutki dla zdrowia mojego dziecka. Takie nielegalne praktyki nie tylko zagrażały naszemu zdrowiu, ale również miały na celu utrudnienie rzetelnego dochodzenia i wyciszenie prawdy.

To pokazuje, jak nieodpowiedzialne działania mogą zniszczyć życie niewinnych ludzi i jak łatwo instytucje mogą nadużywać swojej władzy, gdy nie są pociągane do odpowiedzialności.

Tragedia dziecka, którego państwo nie ochroniło

To nie tylko moja osobista tragedia, ale przede wszystkim tragedia dziecka, które miało prawo do ochrony, ale zostało zawiedzione przez instytucje, które powinny stać na straży naszego bezpieczeństwa.

Pytania, które musimy sobie zadać

• Czy w dzisiejszym systemie prawnym istnieje jeszcze realne prawo do obrony podstawowych wartości takich jak godność?
• Czy obrona godności człowieka musi odbywać się za cenę życia?
• Czy obywatele demokratycznego państwa mają prawo do skorzystania z narzędzi dyscyplinowania instytucji państwowych, które przekraczają granice, których nie można już tolerować?
• Ile znaczyło dla funkcjonariuszy publicznych życie dziecka, w chwili, kiedy narażali je na szkodliwe substancje?

Twoje wsparcie jest kluczowe!

Dyscyplinowanie organów państwowych poprzez dymisjonowanie i odwoływanie ze stanowisk ma szanse powodzenia tylko dzięki społecznemu wsparciu i grupowemu raportowaniu takich nadużyć. Społeczne wsparcie jest tutaj konieczne! Niezdyscyplinowane organy państwowe stanowią realne zagrożenie dla każdego z nas, z powodu braku możliwości zapewnienia bezpieczeństwa gwarantowanego w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz w Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności.

Dołącz do naszej walki o sprawiedliwość!

Twoje wsparcie finansowe pomoże nam w tej trudnej walce. Każda wpłata, niezależnie od jej wysokości, przybliża nas do osiągnięcia celu i sprawiedliwości. Razem możemy sprawić, że nasze państwo będzie miejscem, gdzie prawa obywateli są szanowane, a instytucje państwowe działają zgodnie z prawem.

Dlaczego potrzebujemy Twojego wsparcia?

Zebrane środki zostaną przeznaczone na działania prawne mające na celu egzekwowanie naszych konstytucyjnych praw. Twoje wsparcie pomoże nam walczyć z nieprawidłowościami i naruszeniami w instytucjach, które powinny chronić obywateli, a nie zagrażać ich życiu i zdrowiu.

Źródło: Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej

Stan prawny aktualny na dzień: 17.06.2023

Dz.U.1997.78.483 - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.

Art. 38 - Prawo do ochrony życia

Prawo do ochrony życia jest jedną z najważniejszych gwarancji konstytucyjnych, które w sposób naturalny warunkuje istnienie wszystkich dalszych wolności i praw. Ponieważ życie ludzkie jest wartością konstytucyjną, państwo w sposób bezpośredni powołane zostaje do jego ochrony.

Ochrona życia wynika z samej zasady państwa demokratycznego. Dlatego przed 1997 r., gdy Konstytucja nie odnosiła się wprost do ochrony życia ludzkiego, Trybunał Konstytucyjny wywiódł zasadę jego ochrony z samej charakterystyki polskiej państwowości – z zasady demokratycznego państwa prawnego (por. orzeczenie K 26/96).

Konstytucja wymaga od państwa nie tylko powstrzymania się od wprowadzania regulacji dopuszczających pozbawianie życia ludzkiego, np. w ramach kary śmierci, ale również podejmowania określonych kroków w celu ochrony tego życia.

Art. 39 - Zakaz eksperymentów naukowych

Z Konstytucji wynika, że eksperymenty medyczne oraz inne nie mogą być obarczone świadomym ryzykiem negatywnych skutków dla osób poddanych eksperymentowi. Dobrowolnie wyrażona zgoda na udział w eksperymencie powinna być zawsze udzielona indywidualnie, a nie w sposób zbiorowy. Dobrowolność zgody oznacza również pełne poinformowanie o celach, przebiegu oraz możliwych następstwach poddania się procedurze. Eksperymentem naukowym może być jedynie eksperyment przeprowadzony przez osoby posiadające odpowiednią wiedzę i uprawnienia.