Drodzy Państwo,

Piszę te słowa ze ściśniętym sercem i łzami w oczach.😢 Zawsze staraliśmy się radzić sobie sami, ale dziś – z pokorą – zwracam się z prośbą o pomoc.

Od kilku lat razem z moją mamą zmagamy się z poważnymi problemami życiowymi i finansowymi. Jesteśmy tylko dwie. Straciłyśmy ojca i brata, co głęboko nas dotknęło. Mama otrzymuje emeryturę, ale ja – mimo starań – nie mam stałego dochodu ani zasiłku. Pracowałam dorywczo jako opiekunka, co dawało mi poczucie sensu, jednak praca ta nie była regularna.

Choruję na cukrzycę typu 2, która bardzo utrudnia mi codzienne funkcjonowanie – moje palce są pokute, bolesne.

Od 8 lat zmagam się również z nerwicą i depresją oraz niepełnosprawnością intelektualną. Moja sytuacja zdrowotna sprawia, że pracodawcy mnie odrzucają, a lokalny rynek pracy nie daje wielu szans.

Nasze dochody to jedynie emerytura mamy: 3010 zł. Komornik zabiera z niej ponad 1000 zł. Po zapłaceniu rachunków i wykupieniu leków zostaje nam około 205 zł na osobę miesięcznie. Nie mamy żadnej pomocy z OPS – mimo trudnej sytuacji – bo formalnie przekraczamy kryterium dochodowe (komornik się nie liczy).Zgodnie z ustawą o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. kwota zabierana przez komornika nie jest odliczana od dochodu. 

Nie mamy nawet pralki – pierzemy ręcznie. Nie mamy węgla ani drewna na zimę – co oznacza brak ciepłej wody i ogrzewania. Codzienność to walka o podstawowe potrzeby.

Ta zbiórka to nasza nadzieja na poprawę życia – na leki, jedzenie, opał, czyste ubrania, spokój psychiczny. Każda, nawet najmniejsza wpłata, ma dla nas ogromne znaczenie. Proszę – jeśli nie możesz pomóc finansowo, udostępnij. Dzięki Tobie może nas zobaczyć ktoś, kto będzie w stanie pomóc.

Z całego serca: dziękuję.❤️