W zasadzie nie wiem, jak zacząć, gdyż po raz pierwszy w życiu zakładam zbiórkę. I to dla mnie zupełne novum. Zacznę zatem od przedstawienia się - mam na imię Magdalena i mieszkam w małej wiosce na terenie Podkarpacia. Przez długi czas zastanawiałam się, czy zakładać zbiórkę internetową, ponieważ najzwyklej w świecie trudno przełamać się, by apelować o wsparcie za pomocą internetu, szczególnie w sytuacji, gdy od najmłodszych lat byłam nauczona, aby na wszystko zapracować i być samowystarczalną. Niestety, życie w połowie stycznia napisało scenariusz, gdzie - pomimo pracy i starań wszelkiego rodzaju - nie podołam wszystkiemu, zwłaszcza pod względem finansowym.

W połowie stycznia zmarł mój Tata, z którym mieszkałam i z którym dzieliliśmy się kosztami utrzymania domu. 9 lat temu w połowie stycznia zmarła moja Mama i w tym roku Tata do Niej dołączył. Nagle. Niespodziewanie. Mając tyle planów i zamierzeń na 2022 rok. Stało się, co się stało. I nie można tego zmienić, choć człowiek chciałby cofnąć czas. Utrzymanie domu, czyli wszelkie rachunki, wydatki na auto i bieżące życie w postaci żywności czy leków spadło na moje barki. Normalna kolej rzeczy, wydawałoby się. Sęk w tym, że pensja z zatrudnienia w wymiarze pół etatu w bibliotece powoduje, że wydatki należy drastycznie ograniczać, co też po śmierci Taty poczyniłam. Wcześniej żyliśmy skromnie, a teraz tę skromność stopy życiowej trzeba było jeszcze bardziej zintensyfikować, zwłaszcza w kontekście tego, co dzieje się z cenami żywności, energii i paliwa. Zrezygnowałam z jazdy autem, bo nie stać mnie na paliwo - gdzie się da, idę pieszo lub w ostateczności korzystam z komunikacji publicznej. Podstawą jest, aby były fundusze na rachunki, leki i żywność.

Najbardziej jednak przeraża kupno opału na kolejny sezon grzewczy. Przy pensji z pół etatu (staram się wynajdywać doraźne, dodatkowe zajęcia, by dorobić) nie jestem w stanie uzbierać kilku tysięcy złotych na węgiel, zważywszy na szalejące ceny węgla, który drożeje w zastraszającym tempie, dobijając już do 2000 złotych za tonę, a coraz częściej przekraczając tę kwotę. Udało mi się zgromadzić trochę drewna z drzew wyciętych przy domu. Ilość węgla, jaki był przeznaczony na obecny sezon grzewczy, starałam się i staram oszczędzać, jak się tylko da - w 'centralnym' rozpalałam wieczorem, nawet w zimie, a teraz - kiedy przyszła wiosna, mimo zimna - rozpalam raz na 2-3 dni wieczorem. Przyzwyczaiłam się do chłodu w domu - 10/12 stopni to zwyczajność dnia codziennego. W zimie bywało 7/8 stopni.  

Oszczędzać można na wszystkim, jednak wszystko miewa granicę, za którą zaczyna się igranie z własnym zdrowiem. A ono nie jest z żelaza, o czym przekonałam się po śmierci Taty, obecnie wydając w aptece niemałe sumy na leki i spędzając na poczekalni przychodni godziny... Dlatego też zdecydowałam się prosić o pomoc, by móc zakupić węgiel na kolejny sezon grzewczy. 2 -2,5 tony - tyle zwykle przez jesień, zimę i wczesną wiosnę zużywa się na ogrzanie domu. W połączeniu z drewnem. Owszem, można powiedzieć, iż mogę wziąć kredyt - sęk w tym, że spłacam kredyt wzięty na opał w 2019 roku, a ze względu na niskie zarobki rozłożyłam go na 5 lat... Do połowy 2024 roku miesiąc po miesiącu kolejne raty, które sukcesywnie rosną za sprawą działań RPP... Być może jestem niezaradna życiowo, co niejako nasuwa się od razu na myśl... Robię, co mogę, żeby ogarnąć sytuację, w jakiej postawiła mnie rzeczywistość... Raz lepiej, raz gorzej...

Będę wdzięczna za każdą złotówkę, bo przybliży ona do tego, bym nie marzła w domu, kiedy na zewnątrz chłód... Tak zwyczajnie, po ludzku. Z GÓRY DZIĘKUJĘ ZA OKAZANĄ POMOC!