Zaproszenie na wieczór taneczny 14.12.2021 godz. 19:00

wraz z imiennym podziekowaniem podczas przywitania gości

Centrum Promocji Kultury w Warszawie, ul. Podskarbińska 2

"Lackballett" /  Theater der Klänge / Niemcy

Spektakl dotyka tematyki utopii stworzonej przez artystów Bauhaus. Oskar Schlemmer niemiecki malarz i teoretyk sztuki, a także choreograf, profesor Bauhausu w Weimarze, w latach 1923-1929 kierował pracownią teatralną tej szkoły. Twórca Baletu triadycznego (Das Triadische Ballet, 1923). Dzieło to wywarło bardzo duży wpływ na taniec nowoczesny.

Po dojściu Nazistów do władzy znalazł się na liście tak zwanych „zdegenerowanych” artystów, których sztuka była niezgodna z nazistowską ideologią. Po opuszczeniu Bauhausu w 1929 roku Schlemmer objął posadę w Akademii we Wrocławiu, gdzie namalował swoje najbardziej znane dzieło „Bauhaus Stairway” (1932; Museum of Modern Art, Nowy Jork). Na krótko przed śmiercią nieustannie opracowywał nowe pomysły i projekty sceniczne. Większość z nich niestety pozostała pomysłami. Artyści Theater der Klänge postanowili zbadać te prace i odkryli, że są one pełne pomysłów paralelnych do dzisiejszego świata. Zainspirowani twórczością artysty Bauhaus, Oskara Schlemmera, opracowali nową koncepcję tanecznego spektaklu z wykorzystaniem mediów naszych czasów. W dzisiejszym świecie, 100 lat po tych wydarzeniach artyści Theater der Klänge tworzą świat zbudowany z geometrycznych, kolorowych kostiumów w poszukiwaniu nowego świata.

https://youtu.be/_iaAccRh8Q4

Reżyseria i muzyka: J.U.Lensing

Choreografia: Jacqueline Fischer

Wideo: Yoann Trellu

Figurine sculptures: Christian Forsen

Kostiumy: Caterina Di Fiore

Zaproszenie na wieczór taneczny 12.12.2021 godz. 19:00

wraz z imiennym podziekowaniem podczas przywitania gości

Centrum Promocji Kultury w Warszawie, ul. Podskarbińska 2

Spektakle:

"W drodze" / zespół New Folk / Polska

„Apollo et Dafne” - Zappulla DMN company / Włochy

----

„W drodze” / Zespół New Folk / Anna Gilla-Małuj

„W drodze” to spektakl taneczny przygotowany z okazji jubileuszu zespołu New Folk, na co dzień działającego przy Pałacu Młodzieży w Warszawie, który prowadzi tancerka i choreografka Anna Gilla-Małuj. Inspiracją do stworzenia spektaklu było norweskie przysłowie: tylko ten kto wędruje, odnajduje nowe ścieżki. Nasza wspólna droga rozpoczęła się w 2011 roku. Przez ten czas każdy z nas odkrył nie tylko nowe ścieżki rozwoju, ale również to, kim jest, dokąd dąży, co jest dla niego ważne. „W drodze” opowiada o podróży, którą każdy z nas odbywa idąc przez życie, podróż zarówno metaforyczną, jak i praktyczną: relacje, rytuały przejścia, przemiany wewnętrzne, ale też odkrywanie świata, wyprawy w miejsca znane i te mniej znane. To miniatura doświadczeń i przygód z 10. lat razem.

Koncepcja i choreografia: Anna Gilla-Małuj / wykonanie: Natalia Dąbrowska, Julia Dąbrowska, Malwina Dąbrowska, Antonina Grupińska, Anna Jakubczyk, Michalina Januchta, Mateusz Ofrecht, Joanna Rojek, Dominika Słomian, Mikołaj Słomczyński, Karina Szutko, Marcin Wiktorowicz, Helena Zaborowska / czas: 40 min.

ANNA GILLA-MAŁUJ

Pedagożka, animatorka społeczno-kulturalna, instruktorka tańca i choreografka. Absolwentka Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego (2010) oraz Instruktorskich Kursów Kwalifikacyjnych o specjalizacji taniec jazzowy w Mazowieckim Centrum Kultury i Sztuki (2009). Czynnie związana z tańcem od ponad 25 lat. Od 2009 r. udziela się także w projektach teatralnych (polskich i międzynarodowych). Uczestniczka szkoleń z zakresu terapii tańcem, pedagogiki cyrku, warsztatów tanecznych (polskich i międzynarodowych) prowadzonych pod okiem wybitnych instruktorów i instruktorek oraz choreografów i choreografek. Na co dzień pracuje w Pałacu Młodzieży w Warszawie prowadząc zajęcia z Tańca Jazz Folk dla dzieci i młodzieży wieku 6-20 lat, gdzie także założyła w 2011 r. zespół New Folk. Jej choreografie były wielokrotnie nagradzane na konkursach i festiwalach ogólnopolskich i międzynarodowych. 

----

„Apollo et Dafne” - Zappulla DMN company / Włochy

Spektakl oparty na micie o Apollo i Dafne zmienia archetypy relacji pary, prowadząc do uświadomienia sobie mechanizmów zakochania i odrzucenia oraz tworząc zwierciadło świadomości tych, których reprezentacja dotyczy. Dla zwiększenia dramaturgicznej głębi postaci choreograf poddał bohaterów swoistej psychoanalizie pary. Spektakl bada relację między mężczyzną i kobietą oraz między Apollem i Dafne. Komunikują się ze sobą bohaterowie mitu i to, do czego mit ten odnosi. Artyści stają się medium potężnej syntezy, która angażuje widza w sposób odmienny od relacji, jaką publiczność zazwyczaj może nawiązać z dziełem sztuki. Jest to doświadczenie dla zmysłów, umysłu i duszy. Wszechświat dźwiękowy towarzyszący tancerzom jest wynikiem nowatorskich badań, w których wykorzystano eksperymentalne technologie przechwytywania i cyfrowego przetwarzania dźwięku. Scenografia jest wirtualna i interaktywna.

Koncepcja i choreografia: Giovanni Zappulla

Wykonanie: Annachiara Trigili

Muzyka: Giuseppe Rizzo

Projekcje wiedoe: Petra Trombini

Giovanni Zappulla

Tancerz i choreograf, absolwent Narodowego Konserwatorium Muzyki i Tańca w Boulogne Billancourt (Paryż); w czerwcu 1999 roku ukończył R.I.D.C. w Paryżu i został profesorem tańca współczesnego. Jest instruktorem Qigong i Taijiquan Chen. Tańczył w różnych zespołach francuskich. W 1998 roku założył w Paryżu zespół Arteos, a w 2001 roku powrócił do Palermo. W 2006 roku był  twórcą i kuratorem Centrum Choreograficznego L'espace. W 2015 roku tworzy zespół taneczny Zappulla DMN, który zajmuje się produkcją spektakli choreograficznych i pracą pedagogiczną opartą na innowacyjnej metodzie DMN – Natural Dance Movement, czyli możliwości kształcenia we współczesnym obszarze choreograficznym, która opiera się na holistycznej wizji jednostki i czerpie ze wschodniej wiedzy Taijiquan i Qigong, pracując nad wielorakimi aspektami istoty ludzkiej dla uzyskania silnie ekspresyjnego i performatywnego rezultatu. Owoc pracy nad metodą jest widoczny we wszystkich jego kreacjach.

----

Zaproszenie na otwarcie Festiwalu U:NEW 10.12.2021 godz. 19:00

wraz z imiennym podziekowaniem podczas przywitania gości

Centrum Promocji Kultury w Warszawie, ul. Podskarbińska 2

"Axiom of Choice" / HOTELOKO movement makers: Agata Życzkowska / Mirek Woźniak

„HUMAN DILEMMAS” / Maria Salwińska, Zuzanna Strugacz

"INFLATING" / Klara Szela

--------------

AXIOM OF CHOICE

Teoria AXIOM OF CHOICE zostaje przetworzona przez pryzmat tożsamości artystów w aspekcie społecznym i choreograficznym. Selektory, które wybierają, to łączące ich wątki wspólne jak pokolenie, stosunek do ekologii, liczby, feromony, grupa krwi, bycie odmieńcem czy zapach mandarynek z dzieciństwa. Aksjomat wyboru w sytuacji kryzysu klimatycznego i apokaliptycznych czasów jest teorią optymistyczną. Jej optymizm ma jednak szansę wybrzmieć jedynie w momencie spotkania.

Ludzie mogą być sobie bliżsi, niż mogliby sądzić. Zbiory wspólne i zbiory rozłączne tworzą pewnik wyboru. Wspólne odkrycia oparte o analizę zbiorów i liczb budują bliskość, a ta rozumiana jako organiczna potrzeba, wiedzie ku intymności. Głęboki wgląd w osobiste historie każdego z artystów pozwala im zanurzyć się we wzajemnej perspektywie. To owocuje mnogością pojawiania się wspólnych zbiorów – selektorów, które nierzadko demaskują ich najskrytsze pragnienia i lęki.

Choreografia powstaje ze zderzenia elementów ruchu autentycznego z retrospektywą scenicznych wcieleń i wspomnień performerów. Działanie budzi się na skutek skojarzeń z zapachami, które traktowane są jako swoista kapsuła czasu. Przenikanie się synkretycznych środków wyrazu, charakterystyczne dla kolektywu HOTELOKO movement makers, tworzy mozaikową strukturę performansu w wykonaniu Mirka Woźniaka i Agaty Życzkowskiej.

Spektakl otrzymał pierwszą nagrodę – Dużą Konsekwencję Teatralną na festiwalu IV Sopockie Konsekwencje Teatralne – 2020. Był także prezentowany na Sycylii w ramach Festival Internazionale Dissidanza w Palermo (2021).

AGATA ŻYCZKOWSKA

Aktorka, tancerka, reżyserka, producentka. Absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (2001). Studentka podyplomowych studiów w Instytucie Europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego: Dyplomacja Kulturalna.

Edukację taneczną i performatywną zdobywała pod okiem takich twórców i twórczyń jak: Nadia Kevan, Eugenio Barba, Abani Biswas, Jairo Cuesta, James Sloviak, Bruce Myers, Toshi Tsuchitor, Akira Matsui, Augusto Omolú, Ileana Citaristi, Gennadi Bogdanov, Ana Woolf, Raúl Iaiza, Claire Heggen, Yves Marc, Lina do Carmo, Thomas Leabhart, Ray Chung, Natalia Iwaniec, Michal Sayfan. Współpracowała z Fundacją Ciało/Umysł: m.in. była współproducentką i reżyserką castingu obsady oraz performerką w polskiej wersji spektaklu „The SHOW MUST GO ON” chor. Jérôme Bel (2011), a także jako performerka brała udział w projektach „Clean Room” Juana Domingueza (2013), „Family Affair” włoskiego kolektywu ZimmerFrei (2015) oraz zrealizowała autorski film w ramach projektu CU „21 artystów na 21 wiek” (2020). W latach 2016-2019 była dyrektorką projektu Centrum Sztuki Tańca w Warszawie, którego była także współautorką. Prezeska Fundacji Rozwoju Teatru ‘NOWA FALA’ (od 2009). Od 2011 r. prowadzi kolektyw HOTELOKO movement makers, pod skrzydłami którego zrealizowała kilkanaście spektakli, m.in. we własnej koncepcji spektakle „Darklena”, „frau blush”  i „Axiom of Choice” oraz w koncepcji i choreografii Magdaleny Przybysz - „Moi przyjaciele tańczą”, „Insta Show” i „Absolutely Fabulous Dancers”.

MIREK WOŹNIAK

Tancerz, wokalista - aktor musicalowy, choreograf, performer. Magister Warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego-kierunek Wychowanie Fizyczne. Uczeń warsztatowy m.in. Barbary Sier-Janik, Ewy Głowackiej, Henryka Jeża, Iwony Olszowskiej. Współtwórca kolektywu artystycznego "Kompania Primavera" wraz z Izą Szostak, Ramoną Nagabczyńską, Anną Hop, Szymonem Osińskim, pod kierownictwem Dariusza Lewandowskiego. Współpracował z Januszem Józefowiczem, Jarosławem Stańkiem, Mikołajem Mikołajczykiem, Natalią Korczakowską, Mają Kleczewską, Martą Ziółek, Ingą Plichowską, Sylwią Adamowicz. Obecnie bierze udział w spektaklach „Maria de Buenos Aires” w reż. Michała Znanieckiego i chor. Ingi Pilchowskiej oraz „Kinky Boots” w reż. Eweliny Piotrowiak i chor. Pauliny Andrzejewskiej. Wielokrotny uczestnik Międzynarodowego Festiwalu Baletowego w Miami. Zrealizował także choreografie m.in. do performansów „A kontra M” i „Woźniak/Łosik" oraz spektakli „Orfeusz i Euredyka" i „Kraina Niczyja". Wraz z Agatą Życzkowską współtworzy kolektyw HOTELOKO movement makers, w ramach którego zrealizował dwa spektakle: „Absolutely Fabulous Dancers” i „Axiom of Choice”.

HOTELOKO movement makers

Kolektyw HOTELOKO movement makers wyłonił się w 2016 r. z powstałego w 2011 r. Teatru HOTELOKO, którego założycielką jest reżyserka, aktorka, tancerka i producentka Agata Życzkowska. W latach 2016-2020 współtworzyła kolektyw z tancerką i choreografką, Magdaleną Przybysz. Od 2020 r. współtworzy kolektyw z tancerzem i choreografem, Mirkiem Woźniakiem. W 2021 r. dołączyła także tancerka i choreografka, Klara Szela. Agata Życzkowska współpracuje również z innymi artystami i artystkami, m.in. Wojciechem Grudzińskim, Joanną Chitruszko i Katarzyną Kafel. Artystka porusza się głównie w obszarze nowej choreografii i eksperymentu tanecznego. Tworzy projekty artystyczne, edukacyjne i społeczne dotykając takich tematów jak wspólnota, wolność, tolerancja, ekologia, prawa człowieka, edukacja, miasto. Współpracuje także z zagranicznymi partnerami. Kolektyw zrealizował następujące spektakle: ”frau/mujer/femme” (2016), „Moi przyjaciele tańczą”, (2016), „Absolutely Fabulous Dancers” (2017, re-work 2019), „Darklena” (2018), „Insta Show” (2018), „frau blush” (2018) i "Axiom of Choice" (2019), które są zapraszane na festiwale w Polsce i za granicą (Mandala Performance Festival/Wrocław, Festiwal Kalejdoskop/Białystok, Festival Localize/Potsdam, Art Weekend w Białymstoku, Festival Quartiers Danses/Montreal, Festival Dances-Cités/Carcassonne, Festival Internazionale Dissidanza/Palermo). Kolektyw otrzymał nagrodę jury „Coup de Coeur” za oryginalność spektaklu „Absolutely Fabulous Dancers” na Festiwalu Quartiers Danses w Montrealu (2019) oraz pierwszą nagrodę – Dużą Konsekwencję Teatralną na IV Festiwalu Sopockie Konsekwencje Teatralne za spektakl „Axiom of Choice” (2020).

Kolektyw HOTELOKO movement makers wypracował swój własny język, nieco freakowy styl taneczny stawiający na różnorodność wynikającą z odmiennych korzeni artystów.

Agata Życzkowska pracuje głównie na wątkach tożsamościowych z wykorzystaniem ruchu autentycznego i ruchu codziennego, metod interaktywnych, pracy na zespół, emocji i refleksji oraz multimedialności. W jej świecie królują cekiny, które pojawiają się w każdym spektaklu. Lśnienie jest zamierzonym obrazem, a definiuje je zdanie: „Mieszkam w cekinowej kuli”.

Mirek Woźniak sam definiuje się jako artysta działający na pograniczu różnych dziedzin sztuki. Tworzy kreacje scenicznie na styku tańca, śpiewu i aktorstwa. Opiera się o techniki improwizacji flying low, animal movement, contact improvisation, ale również bazuje na swojej autorskiej metodzie permanentnego przepływu, którą nazywa „liquid spirit”.

Dlaczego HOTELOKO? Ponieważ kolektyw z założenia nie ma swojej stałej siedziby i jest otwarty na podróż, ciągłe przemieszczanie się (HOTEL), a także stawia na szaleństwo (hiszp. loco - czytaj loko -szalony) oraz zwraca uwagę na zapisane w oku doświadczenie i szczerość (OKO).

Dlaczego movement makers? Ponieważ głównym narzędziem opowiadania jest ruch, chociaż kolektyw śmiało wplata w swoje spektakle również słowa, obraz i muzykę. Wytwarzanie ruchu i dopracowana struktura choreograficzna dramaturgii są jednak zawsze wiodące.

HOTELOKO movement makers realizuje spektakle, które dotykają rzeczywistości. Dramaturgia powstaje z inspiracji dzisiejszym światem w Polsce, w Europie i na świecie. Cechą charakterystyczną prac kolektywu jest nieprzewidywalność i angażowanie widzów do udziału w spektaklach. W wielu scenach to właśnie publiczność performatywnie współtworzy świat wraz z artystami. Główną ideą jest zacieranie granicy pomiędzy widzami a performerami, odwracanie ról oraz gra z oczekiwaniami. Najważniejszym kryterium jest kryterium szczerości. Twórcy pracują głównie w Warszawie, ale także współpracują z zagranicznymi partnerami m.in. w ramach projektów „Dance Higways” i „Viral Visions” realizowanych w ramach programu Erasmus+ (Francja, Hiszpania, Niemcy, Norwegia, Włochy, Austria, Chorwacja). Spektakle prezentują w języku polskim i angielskim. 

-----

„HUMAN DILEMMAS” / Maria Salwińska, Zuzanna Strugacz

Choreografia i wykonanie: Maria Salwińska, Zuzanna Strugacz

Utwór jest introspekcją wewnętrznych dylematów (konwersacji), z którymi każdy z nas ma doczynienia każdego dnia, o każdej godzinie i w każdej minucie. A ty, czym się kierujesz? Sercem czy Rozumem?

„Choreografia stworzona na Konkurs zorganizowany przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS z inicjatywy Sekcji Autorów Dzieł Choreograficznych”

MARIA SALWIŃSKA

Jest profesjonalną tancerką, obecnie zatrudnioną w Zespole "Mazowsze" i realizującą się pod każdym kątem artystycznym i tanecznym. W 2020 roku rozpoczęła studia magisterskie na kierunku Choreografia i Teoria Tańca na UMFC w Warszawie. Wcześniej, spędziła rok w konserwatorium Trinity Laban w Londynie na kierunku Taniec Współczesny, uczestniczyła w Eastman Summer Intensive 2019 w Antwerpii oraz w ARTDance International Dance Program w Barcelonie. Odbyła także staż w Székesfehérvári Balett Színház na Węgrzech. Nieustannie rozwija swoje umiejętności i zdobywa doświadczenie, uczestnicząc w zagranicznych warsztatach i projektach. W 2019 wystawiła w Krakowie swój pierwszy performance taneczny "FEMINOW. Femininity. Now", poruszający aspekt kobiecości i sensualności. W tym roku została zaproszona do wystąpienia w programie telewizyjnym „Scena Taneczna” oraz uczestniczyła w koncertach UMFC, prezentując własne choreografie solowe i grupowe.

ZUZANNA STRUGACZ

Dyplomowana tancerka, ukończyła Krakowska Akademię Tańca L'Art de la Danse, swoją edukację kontynuowała w Performing Arts Research and Training Studios (P. A. R. T. S.) w Brukseli, a następnie w Elephant in The Black Box Junior Company w Madrycie występując wraz z zespołem w choreografiach Jean Philippe Dury („La Bella Durmiente”, „Romeu i Julieta”) oraz Marco Goecke („Nichts”). Aktualnie współpracuje z B'cause Dance Company przy najnowszej produkcji "Cicho, ciszej, zgiełk" w chor. Bartka Woszczyńskiego. Zuzanna jest również tegoroczną stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego XVIII edycji Programu Młoda Polska na rok 2021.

-----

"INFLATING" / KLARA SZELA / Polska

Spektakl powstał z inspiracji wystawą głośnego artysty młodego pokolenia, Oskara Zięty, który zdobył uznanie światowej publiczności. Przyciągające swym blaskiem lustrzane powierzchnie, bioniczne konstrukcje i organiczne formy to znaki rozpoznawcze twórczości Oskara Zięty. Artystyczne obiekty i rzeźby, inspirowane formami zaczerpniętymi z natury, dzięki zastosowaniu parametrycznych metod projektowania, otrzymują materialną formę w procesie „kontrolowanej” utraty kontroli. Na podstawie procesu kształtowania stali za pomocą sprężonego powietrza (FiDU) powstała praca „INFLATING”, bezpośrednio odnosząca się do wspomnianej technologii, a pośrednio do próby poznania samego twórcy poprzez obcowanie z jego dziełami. Dzięki technologii FiDU zimna stal zyskuje oryginalny wygląd i niezwykłą wytrzymałość, tak samo ciało, które samo w sobie nie ma wyrazu, dzięki „napompowaniu” ruchem staje się wyjątkowe. Jeden z obiektów Zięty o nazwie „Tafla mirrors” pozwala rzeczywistym obiektom wydłużać się i wyginać, dzięki czemu poprzez odbicia można uzyskać efekt optycznego powiększenia oraz zniekształcenia ruchu. Nazwa projektu bezpośrednio nawiązuje do nazwy wystawy, ze względu na fakt, że pomysł zrodził się w trakcie wernisażu i potem - podczas bliższej próby zrozumienia zamysłu twórcy. Zięta zaznacza, że ostateczna forma podąża za procesem produkcyjnym. Performance „INFLATING” także w swojej formie podąża za procesem. Proces ten polega na odwzorowaniu kształtu rzeźby, wewnętrznego przepływu energii obiektu (wytwarzanej podczas pompowania) , na którym skupiona zostaje uwaga, głównie za pomocą zmysłu wzroku oraz indywidualnych przeżyć związanych z patrzeniem. Projekt jest próbą odpowiedzi na pytanie „ czy poprzez kontakt z dziełem można zbliżyć się do samego jego twórcy?” Znalezienie odpowiedzi na to pytanie oparte zostało na samym pojęciu procesu.

Konc

epcja, choreografia i wykonanie: Klara Szela

Współpraca: Agata Życzkowska / Mirek Woźniak

Projekt kostiumu: Karolina Buszczak

Wideo i foto: Adrian Bystroń / Michał Borys / Aleksandra Włodarczyk / Dawid Wiecheć

Muzyka: Colin Stetson & Sarah Neufled

Koprodukcja: Fundacja Rozwoju Teatru ‘NOWA FALA’

Premiera: 15.05.2021 / Festival Internazionale Dissidanza / Palermo

KLARA SZELA

Tancerka, choreografka, performerka. Ukończyła Szkołę Choreografii w Krakowie z tytułem choreograf i instruktor tańca współczesnego (2019). Ukończyła kurs choreografii eksperymentalnej w Centrum w Ruchu w Warszawie pod okiem choreografek Marysi Stokłosy, Renaty Piotrowskiej-Auffret i Magdaleny Ptasznik (2021). Studentka Wydziału Orientalistycznego o kierunku Koreanistyka na Uniwersytecie Warszawskim. Była uczestniczką warsztatów, które prowadził choreograf Thierry Verger metodą MODAL UNDERGROUND w Centrum Sztuki Tańca w Warszawie. Uczyła się stylu hip-hop w Egurolla Dance Studio w Krakowie. Brała także udział w wielu warsztatach z technik takich jak florwork, kontakt improwizacja, popping. Uczęszczała na regularne zajęcia ze stylu Gaga prowadzonego przez Gosię Mielech w Poznaniu. Ukończyła dwumiesięczny kurs z podstaw BYF "Beat Ya Feet Basics & History program" pod okiem Alana "Morningstar" Piotrowskiego i jest nową członkiną BYF Nation. Praktykuje taniec w East Side Dance Academy w Warszawie. Brała udział w trzech projektach prowadzonych przez choreografa i tancerza Stefano Silvino: "BezEmpatia" (2020), „Prawie JestTeam” (2021) i „Secret Act” (2021) oraz w spektaklu Marty Kosieradzkiej „Afrykańskie Baśnie”- projekt teatru tańca inspirowany tradycyjnymi opowieściami Afryki (2021). Wraz z Mateuszem Pindelskim przygotowała choreografię „Drowning from Splendor” na wydarzenie Fala Tańca, organizowanego w ramach II Kongresu Tańca w Warszawie przez Fundację Rozwoju Teatru ‘NOWA FALA’ (2020). Choreografię tę także prezentowała podczas Nocy Tańca w Warszawie (2020). Zrealizowała solo pt. „Inflating” inspirowane obiektami i rzeźbami Oskara Zięty, które miało premierę na Festiwalu Internazionale Dissidanza w Palermo (2021). Zrealizowała performans we współpracy z Marcinem Miętusem pt. „bez tytułu” jako echo po wystawie Lauri Paweli „Psiakość” w ramach Performatywnej Przestrzeni Wspólnej w Warszawie (2021). Była stypendystką Projektu Performatywnego prowadzonego przez Andrew Wassa w ramach 12 edycji Warsaw CI FLOW (2021). Wystąpiła w performansie "Don't Stop Me Now" w koncepcji Agaty Życzkowskiej w ramach 20. edycji Festiwalu Ciało/Umysł w Warszawie (2021). Brała udział w projekcie i pokazie Akademii Tańca Zawirowania „Zatrzymane”, pracując pod okiem choreografki Karoliny Kroczak (2021). Wraz z Mileną Suską przygotowała choreografię „well come” na wydarzenie Sceny CST dla Młodych, organizowanego przez Fundację Artystyczną PERFORM (2021). Obecnie jest uczestniczką kolejnej, VI edycji Kursu Choreografii w Centrum organizowanej przez Fundację Burdąg.

Rozpoczęła także współpracę z warszawskim kolektywem HOTELOKO movement makers, w ramach którego współpracuje z Agatą Życzkowską i Mirkiem Woźniakiem. Wspólnie  zrealizowali premierę "EXTINCTION" w koncepcji Agaty Życzkowskiej (2021). Jest także uczestniczką projektu HOTELOKO movement makers „Dance Higways” w programie Erasmus+ (2020-2022).

Zaproszenie na wieczór taneczny 11.12.2021 godz. 19:00

wraz z imiennym podziekowaniem podczas przywitania gości

Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego, ul. Jazdów 1, Warszawa

Spektakle i etiudy choreograficzne:

"Cutthroat" / Karina Szutko / Polska

"RESET" / Igor Calonge Martinez / Hiszpania-Kraj Basków

„Y'a des choses ou avoir envie de dire des choses" / Léa Leclerc / Francja

Film:

„WoDA: Waterfall of Dance/Democratic/Dialog Actions” / Agata Życzkowska / Polska

 ------

"Cutthroat" / Karina Szutko / Polska

Choreografia i wykonanie: Karina Szutko

Solo „Cutthroat” to krótka praca choreograficzna młodej tancerki Kariny Szutko, która zdobyła pierwszą nagrodę w konkursie Solove 2021 w Pałacu Młodzieży w Warszawie.

„Chciałabym wyjść z cienia własnych myśli, lecz jestem przykuta do niego nieodwracalnie. Czasem mam ochotę krzyczeć, lecz czuję, że ktoś trzyma mnie za gardło. Odbiera spokój i jednocześnie daje nadzieję. Tym jest cutthroat. Niepewną siłą, żyjącą wewnątrz mnie, która ratuje i zabija jednocześnie. Czy da się od niej uciec? Czy w ogóle chcę od niej uciekać?”

KARINA SZUTKO

Tancerka, kompozytorka, graficzka. Gra na pianinie i gitarze. Tańczy w zespołach MBB i New Folk. Mistrzyni Europy w kategorii Carribean Show (Lyon 2017) oraz mistrzyni świata w kategorii Latin Show (Sarajewo 2019). Brała udział w spektaklu „Insta Show” w ramach projektu Centrum Sztuki Tańca w Warszawie w koncepcji i choreografii Magdaleny Przybysz i reżyserii Agaty Życzkowskiej, który był wybrany do programu Instytutu Muzyki i Tańca „Scena dla tańca 2019”. Była uczestniczką warsztatów „Podaj dalej taniec”, które prowadzili Dawid Żakowski i Ewelina Sobieraj (2019). Dwukrotnie zdobyła pierwszą nagrodę w konkursach Solove 2020 i Solove 2021 w Pałacu Młodzieży w Warszawie. Obecnie uczestniczy w projekcie „Viral Visions” w ramach programu Erasmus + (2021-2023). Jest autorką logo HOTELOKO movement makers.

----

"RESET" / Igor Calonge Martinez / Hiszpania-Kraj Basków

Praca RESET to niestrudzone poszukiwanie własnego stanu. Ma lekki wydźwięk porażki, którą wydycha do małego plastikowego pojemnika. W pojemniku tym przechowywana jest myśl, uczucie lub emocja. Stamtąd akcja wibruje. Droga, którą biegnie, połączona jest z ciałem. Ciało jest wentylatorem dmuchającym na różne części. To urządzenie wytwarzające wiatr, zachęca ciało do ruchu. Powietrze odtwarza akcję i z każdym oddechem wygrywa. Powietrze zamknięte w plastiku, rozszerza się, zbierając przy każdym wydechu pragnienie przetrwania, rozpoczęcia od nowa w innej przestrzeni, chęć widzenia, chęć życia, chęć tańca. Wolny, spokojny i cichy. Prezent, który otwiera się jak worek zawierający oddech ducha.

Taniec i choreografia: Igor Calonge Martinez

Dystrybucja: Beatriz Churruca

Czas: 11 minut

IGOR CALONGE MARTINEZ

Tancerz i choreograf. Współpracował z hiszpańskimi zespołami tańca: Provisional Danza, Cía. Daniel Abreu, Cía. Fernando Hurtado, Hojarasca Danza, Ciento cincuenta cuerdas. W tym okresie kontynuował również naukę w tanecznych prestiżowych szkołach hiszpańskich i europejskich. Mając za sobą bogatą karierę performera, w 2001 roku zaczął równolegle tworzyć własne choreografie małego formatu. Eksperymentował w sprzyjającym momencie twórczym, współpracując z różnymi kolektywami artystów i artystek, którzy rozwijali swoje prace w nieistniejącym już Arteleku Arts Centre w San Sebastián. W 2009 roku stworzył "Cielo rasO".

Cielo rasO jest zespołem tanecznym z siedzibą w Kraju Basków, terytorium o silnej własnej tożsamości kulturowej i artystycznej. Ta tożsamość i jej transformacja w kierunku współczesności jest podstawą pracy zespołu, który wykorzystuje tradycję, siłę ciała, opór, pierwotną walkę, symbolikę i poetykę. Zespół tworzy nowe rozwiązania inscenizacyjne dla tańca, które w konsekwencji generują nowy nurt artystyczny. Etyka zawodowa Cielo raso każe podchodzić artystom do sceny z dbałością o najmniejszy szczegół. Grupa koncentruje się na ciele, ruchu, człowieczeństwie, poprzez wierną i uczciwą pracę tancerzy i tancerek, którzy dążą do przekraczania własnych granic. W ich pracy w terenie istnieje wyraźny własny styl, który sprawia, że uch prace są rozpoznawalne, oraz osobisty język fizyczny, coś nowego i odważnego. Ich zaangażowanie stopniowo zyskało uznanie hiszpańskiej sceny twórczej. W ciągu ostatnich lat, kilkanascie kreacji udowodniło wartość intensywności ich pracy. Zespół prezentował swoje prace w Hiszpanii, Francji, Brazylii, Meksyku, Argentynie i Panamie.

Wspierani od 2010 roku przez Departament Kultury Rządu Baskijskiego, w 2014 roku zostali włączeni do Programu Konsolidacji Zespołów Tanecznych. Mają również wsparcie z obszaru kultury Regionalnego Rządu Gipuzkoa, Instytutu Baskijskiego Etxepare, Donostia Kultura-Gazteszena, Dantzagunea i DSS 2016.

----

"y'a des choses ou avoir envie de dire des choses" / Léa Leclerc / Francja

Spektakl taneczny z udziałem ciała, zaniedbanego partnera w świecie pandemii. Co się dzieje, gdy zostajemy sami z jego blaskiem? Następuje wtedy ewolucja jego części, która jest niezbędna w dobie kryzysu klimatyczego. Zdezorientowana dusza kobiecego ciała utknęła gdzieś w eleganckich pantoflach na szpilkach, które dziś trzeba odrzucić, aby przetrwać. Zostawiając swoje dawne rany, by ciało odpowiadało na nowe impulsy nowego popademicznego świata. Duch kobiecego ciała unosi się na łzach. Kto będzie mógł na nie spojrzeć?

Choreografia / wykonanie : Léa Leclerc

Kostiumy : Martine Guidi

Muzyka : Hugue Le Bars

Léa Leclerc

Trenowała taniec klasyczny u Catherine Lebrun, w 2015 roku dołączyła do Jeune Ballet d'Aquitaine. Tam doskonaliła swój styl z byłymi solistami Opéra National de Bordeaux, a także pracowała nad współczesnymi kreacjami z różnymi choreografami. W 2017 roku zdała egzamin z umiejętności technicznych w zakresie tańca współczesnego. W tym samym roku założyła kompanię taneczną Patchwork i stworzyła choreografię swojego pierwszego solo: „L'espace d'un temps”. Kreacja, która była prezentowana na różnych festiwalach ulicznych oraz na kilku platformach dla młodych choreografów. Kolejne jej kreacje to "Paul "et " Y'a des choses ou avoir envie de dire des choses ". Jednocześnie współpracuje jako z kolektywem AOI.

--------

„WoDA - Waterfall of Dance/Democratic/Dialog Actions” / Agata Życzkowska

Wideo inspirowane myślą na temat wody pitnej, która coraz częściej jest traktowana w różnych częściach świata jak "NIEBIESKIE ZŁOTO - BLUE GOLD". Skoro dostęp do wody pitnej to prawo każdego człowiek na Ziemi, to czy etyczne jest zarabianie na wodzie? Choreografie codzienności wodnej i kilka akcji.

Koncepcja, reżyseria, dramaturgia, montaż, głos: Agata Życzkowska

Performerzy: Bartłomiej Mamajek, Agata Życzkowska

Zdjęcia: Agata Życzkowska / Karina Szutko

Muzyka: Steve Coleman

Produkcja: HELIDARSTEA

Partnerzy: Fundacja Rozwoju Teatru 'NOWA FALA', HOTELOKO movement makers

Podziękowania: Bartłomiej Mamajek, Karina Szutko, Stanica Wodna "Czaple"

Czas: 8'41''

Zaproszenie na wieczór taneczny 15.12.2021 godz. 19:00

wraz z imiennym podziekowaniem podczas przywitania gości

Centrum Promocji Kultury w Warszawie, ul. Podskarbińska 2

Spektakle:

"well come" / Klara Szela, Milena Suska / Polska

„Choreographic Study About the End of Things” / Maria Ibarretxe / Hiszpania-Kraj Basków

"PLAYLIST" / Pedro Pauwels / Francja

----

„well come” / Klara Szela / Milena Suska / 20 min.

Choreografia i wykonanie: Klara Szela, Milena Suska

Inspiracją do stworzenia spektaklu jest dzieło Banksy’ego z 2020 roku „ Welcome Mat”. Wycieraczka została wykonana z kamizelek ratunkowych uchodźców ocalałych z Morza Śródziemnego. Zwraca uwagę na los uchodźców i migrantów, z których wielu tonie, zanim uda im się dostać do „lepszego świata”. Tak jak ironiczne powitanie na wycieraczce skłania do refleksji i spojrzenia na rzeczywistość, tak artystki zapraszają do wspólnego zastanowienia się nad realiami, które dotykają ludzi na świecie. Całość zostanie przefiltrowana przez pełne wrażliwości i delikatności kobiece oko. Będzie to także opowieść o sile, o której dostrzeżenie starają się współczesne kobiety.

KLARA SZELA

Tancerka, choreografka, performerka. Ukończyła Szkołę Choreografii w Krakowie z tytułem choreograf i instruktor tańca współczesnego i kurs choreografii eksperymentalnej w Centrum w Ruchu w Warszawie. Współpracowała ze Stefano Silvino, Martą Kosieradzką, Marcinem Mięteusem, Karoliną Kroczak. Zrealizowała także m.in. wraz z Mileną Suską duet „well come” oraz solo „Inflating” inspirowane obiektami i rzeźbami Oskara Zięty, którego premiera na Festiwalu Internazionale Dissidanza w Palermo. Rozpoczęła również współpracę z kolektywem HOTELOKO movement makers przy spektaklu „EXTINCTION” oraz projekcie DANCE HIGHWAYS.

MILENA SUSKA

Karierę taneczną zaczęła w Egurrola Dance Studio. Od 2015 roku związana jest ze szkołą tańca East Side Dance Academy w Warszawie. Zrealizowała video projekt pt: „Human”. W latach 2016-2020 regularnie uczestniczyła w warsztatach Any Dance Camp, gdzie uczyła się różnych technik tańca pod okiem m.in. Jakuba Mędrzyckiego, Ilony Gumowskiej, Włodka Kołobycza, Adrianny Patłaszyńskiej, czy Michała Strugarka. Brała udział w warsztatach prowadzonych przez takich tancerzy i tancerki jak: Sabina Phillip, Erica Sobol, Alex Komulainen, Christin Olesen, Cat Cogliandro, Dylan Mayoral, Julia Spiesser czy Lucas McFarlane. Współpracowała także z Anitą Sawicką i Stefano Silvino. W tańcu nie boi się przełamywać norm i zasad, a każdym ruchem stara się wyrazić siebie.

-----

„Choreographic Study About the End of Things” / Maria Ibarretxe / Hiszpania-Kraj Basków

Choreograficzne studium o końcu rzeczy to spektakl, który stawia pytanie, w jaki sposób przyjmujemy zmiany w końcowych fazach różnych etapów i sytuacji w naszym życiu. To przestrzeń wrażliwości, wahania i ciągłego konfliktu sprzecznych myśli i emocji. Praca próbuje dojść do ostatecznych wniosków: "tak, to już koniec" lub "nie, to jeszcze nie koniec", ale nigdy nie jest to tak jednoznaczne. Nigdy nie jest czarno-białe. Solo w wykonaniu Marii Ibarretxe prezentuje różne stany smutku jako intymny rytuał pomiędzy czernią i bielą. Eksploruje chromatyczne spektrum szarości, poprzez subiektywne postrzeganie i dramatyczne znaczenie każdego z kolorów tęczy. Maria Ibarretxe wciąż bada nowe formaty utworu, który wciąż ewoluuje. Zawsze łączy swój występ z inspiracją pochodzącą z konkretnego kontekstu, w którym ta konkretna wersja będzie prezentowana. Projekt nie ma określonego końca.

Koncepcja, choreografia i wykonanie: Maria Ibarretxe

Maria Ibarretxe jest artystką interdyscyplinarną, która łączy taniec, performance, film i choreografię. Pozwala jej to zacierać granice i wprowadzać innowacje w obrębie gatunków. Uwielbia symulować filmową atmosferę na scenie, gdzie publiczność jest częścią akcji. Uwielbia też wydobywać z filmów rzeczy, których nigdy nie zobaczycie na scenie. Ibarretxe tworzy hybrydy, próbując odpowiedzieć na świat, w którym wszyscy żyjemy.

----

"PLAYLIST" / Pedro Pauwels / Francja

Koncepcja i wykonanie: Pedro Pauwels

Choreografia: Hafiz Dhaou i Aïcha M'Barek, Eléonore Didier, Antoni Egea, Jean Gaudin, Sylvain Groud, Béatrice Massin

Reżyseria świateł: Evelyne Rubert

Muzyka : w trakcie realizacji

Projekt kostiumów: Marie-Christine Franc

Produkcja: Stowarzyszenie PePau

Koprodukcja: Théâtre Olympe de Gouge de Montauban

Pedro Pauwels otrzymał wsparcie na realizację spektaklu od: Ministère de la Culture et de la Communication - DRAC Occitanie, Conseil Départemental du Tarn-et-Garonne, la Ville de Montauban, Conseil Régional d’Occitanie.

"PLAYLIST”

"Lista odtwarzania, znana również jako playlista, wybór muzyki lub playlista, jest zbiorem utworów muzycznych skompilowanych w agregatorze. Mogą być one grane sekwencyjnie, w kolejności losowej lub według logiki wybranej przez kompozytora.

"PLAYLIST”

Taniec na czas piosenki... Dzielenie się intymną chwilą wokół wspomnień...

Zacznij od prostego pytania: jaka piosenka miała wpływ na Twoje dorastanie?

Piosenka, okres życia, punkt zwrotny.

Wybierz piosenkę, która naznaczyła twoje nastoletnie życie, piosenkę ze słowami, nostalgiczną, wymagającą, motywującą, determinującą, w tym okresie życia, często burzliwą, która zapowiada, a czasem angażuje przyszłe wybory, która wyznacza wewnętrzny stan trwający przez lata...

To jest pytanie, które artysta zadaje choreografom, a spektakl zadaje je widzom.

„PLAYLIST”

Ćwiczenie/wyzwanie

Pisanie: piosenka, jej słowa, jej spójność, jej konstrukcja muzyczna, wszystkie elementy, które często wyobrażamy sobie jako proste, jeśli nie uproszczone. Jednak we współczesnej kreacji choreograficznej znalezienie "tego" dystansu, który pozwoli uniknąć parodii, oklepania i narracji, nie jest łatwe. Znaczenie słów, ale także czasowość (czas trwania to zaledwie kilka minut) składają się na  zadanie: jak w tak krótkim czasie znaleźć odpowiednie komponenty choreograficzne? Jak odnaleźć swoje miejsce jako twórcy w konstrukcji, która jest już pełna znaczeń? Jak poradzić sobie z pojęciem "różnorodności", popularności, nie popadając w populizm?

W "Playliście" układ utworów zostanie dokonanay w ostatniej chwili, a wybór pozostawiony widzom w głosowaniu na początku spektaklu, niczym szafa grająca, forma przypadkowości... Ta złożoność pozwala nam pogłębić eksplorację pojęcia interpretacji, którą Pedro Pauwels prowadzi od kilku lat, zwłaszcza w swojej pracy, do której zaprasza innych choreografów. Te poszukiwania prowadzą go do pojęcia "kameleona": performer musi być w stanie zmienić kolor skóry w bardzo krótkim czasie, aby jak najlepiej ubrać mnogość możliwości.

Projekt pomyślany jako otwarta playlista, która ma ewoluować i uzupełniać się w trakcie kolejnych spotkań i rezydencji i stopniowo jest uzupełniania przez realizacje choreografów i choreografek  zagranicznych. Do warszawskiej wersji spektaklu choreografię do jednej z piosenek „Playlisty” przygotowała Agata Życzkowska.

----