20 sierpnia … niby normalny dzień, a jednak nie . W tym dniu moje serce pękło na miliony kawałków – moja Mama upadła . Telefon od taty 9:30 , z mamą jest źle … leży , wymiotuje ……

Karetka przyjechała w ciągu 15 min. Zabrali ja do szpitala .

Wieczorem mama dzwoniła ….. wydawało się że będzie ok ( może wstrząśnienie mózgu ?? ) Jednak nie ….

W sobotę kontakt z lekarzem ,mama cały czas dzwoniła , mowa bełkotliwa . Mówiła , że cały czas ją boli głowa . Decyzja lekarza – rezonans . Po badaniu wyszło – UDAR NIEDOKRWIENNY MÓŹDZKU ☹. 

W niedzielę 22 sierpnia … mama jeszcze dzwoni , ale mowa coraz gorsza- chyba właśnie udar się rozkręcał ☹. 

23 sierpnia – telefon od lekarza – natychmiastowa operacja – trepanacja czaszki ,24 sierpnia – kolejny zabieg – lekarze wyczerpali swoje możliwości medyczne – stan ciężki .

I nadszedł kolejny jeszcze gorszy dzień- 25 sierpnia – telefon od lekarza do mojego taty „Proszę przyjechać z córką , pożegnać się …. Dopóki jeszcze jest w śród żywych „

Niby w życiu są najgorsze dni …. Ale to był dzień , w którym wszystko mi się zawaliło, serce pękło ….. Przez głowę przeszły wszystkie wspomnienia związane z moją mama – 

Jechałam z tatą samochodem , ludzie przestali dla mnie istnieć, moje oczy były spuchnięte od płaczu ….

Wchodzimy na odział , lekarz nas prosi do pokoju „Proszę Państwa , nie wiem jak mam to powiedzieć , jak to się stało , ale Pani Marysia 30 min. Przed Waszym przyjściem , wybudziła się , odłączyliśmy aparaturę , oddycha sama , ale nie zmienia to faktu że stan krytyczny … czas pokaże , ale zmieniamy metodę leczenia „ 

I tak też było , prawię codziennie przychodziliśmy do mamy , niby 10 min. Ale te 10 min . trwało bardzo długo , mówiliśmy do niej , otwierała oczy , ściskała nasze ręce . 

Po tygodniu , otworzyła drugie oko, mrugała , ruszała ręką – prawą , zaczęła ruszać lewą , ściskała naszą rękę . Po 2 tygodniach wyjęli rurki obarczające mózg ,po 3 tyg. Założyli rurkę do tracheotomii , chciała mówić , była bardziej „żywa” , zaczęła jeść , pić , wykonywała polecenia ( proszę podnieść ręce itd. )w 4 tyg. Zmienili na mniejsza rurkę …. Zaczęła mówić i szła jak burza do przodu . Mowa była logiczna , wiedziała wszystko , pamiętała . 

Później wszedł rehabilitant , pacjentów dużo , a on sam ….ale mama wykonywała polecenia , ruszała nogami , kilka razy z asekuracją usiadła na łóżku w pozycji siedzącej , a w ostatni dzień w szpitalu , nawet stanęła .

Ponieważ rokowała dobrze, nie było sensu trzymać już jej na neurologii w szpitalu Barlickim, lekarz stwierdził że nadje się na rehabilitację.

23 września transportem medycznym została przewieziona na dalszą rehabilitacje.

Podczas krótkiego pobytu okazało się że posiada bakterię Clostridium difficile , przenieśli ja do izolatki i zaczęli leczenie . Izolatka nie działa na nią dobrze , bardzo podupadła psychicznie , obecnie znajduje się już drugi tydzień w niej . Muszę mamę wyciągnąć ze szpitala , jest bardzo źle psychicznie ,a co się wiąże z tym , że dalsze leczenie będzie musiało odbyć się prywatnie. Mama już jest bardzo zrezygnowana, psychicznie bardzo wysiadła :( , gdzie wcześniej będąc w szpitalu Barlicki bardzo chciała wrócić do zdrowia(myślała logicznie , rozmawiała ), dla jej dobra nie może wrócić na odział szpitalny !!!.Ja osobiście nie wiem co się z nią dzieje - mamy trudny czas - Covid , bardzo mocno ograniczone jest wszystko .Serce pęka mi bardzo , dobrze wiemy że wszystko co jest prywatne jest drogie . Przy udarze musi mieć sporo specjalistów , jak i również przy rehabilitacji . Zwracam się z ogromna prośbą do ludzi z dobrym sercem o pomoc w leczeniu mojej mamy , która jest dla mnie wszystkim , już raz miałam ją stracić 🙁 , nie możemy tego powtórzyć . Moim wielkim marzeniem jest prywatny ośrodek do którego będzie mogła pojechać razem z tata . Mój tata a jej mąż będzie wielkim wsparciem psychicznym dla niej i leczenie będzie zupełnie inaczej przebiegać, takie osoby po udarze muszą mieć jednak wsparcie najbliższych!!!!

Będę bardzo wdzięczna za jakiekolwiek wsparcie !!!!!