Drodzy, mąż mój Artur S. (znany w półświatku jako Panicz Sernik), nie pierwszej już młodości będąc, zapragnął siły swe nadwątlone wiekiem, ciężką pracą, doświadczeniem życiowym oraz piastowaniem pięciorga małoletnich podratować aktywnością sportową. Brak mu jednak osprzętowania, które pozwoliłoby na wzmacnianie kondycji, gdyż czas jakiś temu ktoś (#^%%$%!!^%&*!!!) rower jego ukochany raczył sobie przywłaszczyć. Na sugestie życzliwe rodziny, aby ćwiczył z pomocą łopaty i kosiarki w ogrodzie, wyżej wymieniony odpowiada... różne takie...

Mimo poważnych podejrzeń, że Szanowny Jubilat pragnie jedynie pretekstu oraz środków, by okresowo oddalać się w pojedynkę w siną dal od Ukochanych Bliskich, chcąc zapewnić mu (pozorne, oczywiście!) poczucie wolności i szczęścia - zachęcam Was do włączenia się w nabycie (SE)ROWERU.

Możliwe, że przyczyni się to do przeżycia przez niego stu lat, a na pewno wydłuży (a może raczej przywróci? wygeneruje?) elementy zdrowia psychicznego Jubilata, a także wszystkich domowników...

Z poważaniem, nadzieją oraz serdecznymi pozdrowieniami

Żona Czterdziestolatka