Dzień dobry, nazywam się Adrian, mam 33 lata i chciałbym poświęcić swoje dalsze życie dla ludzi zmagających się z ciężką chorobą, jaką jest Syllogomania. Z racji, że choruje na nią moja Mama Dorota. Chciałbym ją uratować oraz inne osoby zmagające się z tym ciężkim schorzeniem. Wciąż niewiele osób w Polsce wie o tej chorobie oraz często nie słusznie myli ją z byciem brudasem, a nie osobą chorą. Moja mama jest dla mnie BOHATERKĄ. Urodziła 9-cioro dzieci i poświęciła dla nas całe swoje życie. Dla nas zrezygnowała ze sowich pasji i młodzieńczych marzeń. Niestety przez ilość obowiązków przy dzieciach i stresów z tym związanych popadła na wiele lat w depresję. Jako, że nigdy w domu się nie przelewało i zawsze brakowało dosłownie wszystkiego, również jedzenia Mama zaczęła zbierać wszystko z założeniem, że jeszcze się to nam przyda. To niestety przerodziło się w głęboką Syllogomanie. Chcąc szukać pomocy u specjalistów lub ośrodków wsparcia dla Mamy okazało się, że nie ma takich miejsc stricte dedykowanych osobą zmagającym się z tą chorobą. Są to jedynie poradnie psychiatryczne, gdzie poza przepisaniem leków nie ma większego wsparcie. Takie domy i ośrodki są w całej Polsce dla narkomanów, alkoholików, a nawet seksoholików. Widząc coraz więcej osób zmagających się z tym problemem, a zwłaszcza bezsilnych bliskich osób chorych chciałbym pomóc. Niestety wybudowanie takiego ośrodka dużo kosztuje. Mam piękne idee. Czysto altruistyczne, jednak nimi nie stworze domu pomocy i wsparcie. Chodzi mi o ośrodek, w którym będą prowadzone warsztaty dla osób chorych oraz ich rodzin. Terapie ze specjalistami. Prawdzie ćwiczenia uczące, w jaki sposób wyjść z tej choroby.