Dzień dobry, nazywam się Dyzio. Urodziłem się w okolicach października 2009 roku.

Jestem średniej wielkości psem, który pokochał kilka lat temu jedną panią i wydawałoby się, że nasze szczęście jest nierozdzielne... Aż tu nagle 11 lutego 2019 roku moja ukochana odeszła, ja nieświadomy w tym wszystkim rozdarty nawet nie zdążyłem się z nią pożegnać... Niestety z uwagi na mój niepewny stosunek do dzieci, rodzina mojej Pani nie była w stanie mnie na dłużej zatrzymać. Z bólem serca musieli pozostawić mnie w schronisku. Jest mi niesamowicie trudno zaufać, przede wszystkim, nie chcę pozwolić sobie na dotyk wokół szyi, nie chcę też dać zapiąć się na smycz. Jednakże wolno bez żadnego uwiązania podążam za opiekunem prosto na wybieg. Przy wolniejszej chwili z opiekunem bywają momenty, gdzie nawet tak nieufne stwiorzenie jak ja, wdrapuję się na kolana szukając przytulenia i odrobiny ciepłych uczuć. Tak bardzo za nią tęsknię, coraz bardziej dociera do mnie fakt, że już nigdy po mnie nie wróci. Już nigdy nie usłyszę jak wypowiada moje imię, już nigdy nie weźmie mnie na spacer, już nigdy nie zobaczę jak się śmieje.. Brakuje mi jej zapachu i dotyku. Jestem pewien, że nikt jej tak nie kochał jak ja. Odeszła z tego świata obdarzona niesamowitą miłością, mam nadzieję, że zadba bym i ja mógł jeszcze poczuć taką miłość. Dlatego o nią proszę, bo reszta to tylko dodatek. Posiadam aktualne szczepienie, odrobaczenie. Zostałem również zaczipowany, a także po zabiegu kastracji.