I dziwne jest to

Że od tylu lat

Człowiekiem gardzi człowiek"

... śpiewał Czesław Niemen. I chociaż utwór pochodzi z lat 60., jego tekst dziś wciąż pozostaje aktualny. Czasem aż trudno uwierzyć, że wraz z rozwojem technologii, społeczeństwa, etc., przestajemy dostrzegać drugiego człowieka. A jednak. Empatii w nas coraz mniej.

Chcecie przykład? Wojna na Ukrainie trwa. Trwa wciąż... i już na tyle długo, że zaczynamy się do niej przyzwyczajać.

Lista gabinetów lekarskich, chętnych do pomocy, która do niedawna bardzo szybko się wydłużała, teraz zaczyna się skracać.

To dobry moment na refleksję - najtrudniejszą formą pomocy jest pomoc długookresowa. Dlatego nie o nią prosimy, a o jednorazowe wsparcie tych, którzy ją niosą. Lekarzy, pielęgniarek, ratowników medycznych i cały personel, który od ponad 30 lat nieprzerwalnie poświęca swój czas, energię i serce na rzecz wsparcia osób wykluczonych społecznie.

Ich system plusów nie uwzględnia, o nich nie przeczytacie na transparentach, a jedynie Facebooku Przychodni dla Bezdomnych. Jednak to ich mijacie w tramwajach, metrze czy sklepowej kolejce. Czasem nawet o tym nie wiedząc. Bo gdy już wiemy, udajemy, że nie widzimy. Gardzimy nimi... albo po prostu nie wiemy/potrafimy/chcemy pomóc. Czy mowa o jakimś afrykańskim plemieniu? Nie. Choć taka pomoc przynajmniej wyglądałaby dobrze w mediach społecznościowych...

Chodzi o ludzi w kryzysie bezdomności oraz wszystkich tych, którym życie podcięło nogi, a system przydeptał. Uchodźców i Polaków. Białych, czarnych i tęczowych. Ludzi, którym została w życiu tylko nadzieja. Nadzieja, że kiedyś będzie lepiej. 

W Warszawskim oddziale Lekarzy Nadziei - Stowarzyszeniu Jesteśmy Nadzieją - w przychodni stomatologicznej właśnie następuje zmiana pokoleniowa. Brzmi całkiem nieźle? Nic bardziej mylnego. Przychodnia od lat znajduje się w tym obskurnym baraku, a sam gabinet stomatologiczny to klitka o wymiarach 2x3m. Stoi tam stary, ledwo działający unit i mnóstwo zardzewiałych rupieci. I jeszcze jedno: zaczyna brakować rąk do pracy.

Dlaczego dotychczas to działało? Bo starsze pokolenie w tych warunkach świetnie dawało sobie radę. Chyba było twardsze... a może po prostu bardziej empatyczne? Jednak ich oczy i dłonie zrobiły już wiele dobrego dla tych ludzi i teraz czas na nas. Jednak zmiana pokoleniowa wymaga również zmiany warunków pracy - nie ze względów na estetykę czy wygodę, a bezpieczeństwo pacjentów... i medyków! Modernizacja wymaga jednak środków. A tych nie mamy...

Celem zbiórki jest zebranie środków umożliwiających zakup podstawowego sprzętu medycznego oraz modernizację gabinetu stomatologicznego, jednak równie chętnie przyjmiemy to, co dla Was już przestało być przydatne, a dla nas może być niezbędne/ To akurat studnia bez dna. Przykład? Chociażby działający laptop, którego w Przychodni brakuje. A może działająca pompa do starego Sterna? Wspólnie wyśnijmy ten "Sen o Warszawie"... sen o Nadziei.

Razem #JESTEŚMYzNADZIEJĄ!