29 sierpnia 1988 rok. Niebawem 34 urodziny "mojej" cukrzycy. Jak co roku na pewno z ulgą za brak większych powikłań i wdzięcznością za wynalezienie insuliny. Nie bez problemów powstawała. Pierwszy zastrzyk choremu człowiekowi podano początkiem 1922 roku, więc 100 lat temu. Przyzwyczajeni jesteśmy, że ona jest, ale trudności w jej stworzeniu były duże i zawsze to będzie dla mnie ważna data.

Cukrzyca uczy dyscypliny, punktualności i konsekwencji. Wszędzie trzeba szukać pozytywów i takie na pewno tu są. Niestety moje myślenie, że jest choroba, jest lek, świadomość odpowiedzialnego postępowania i więcej do szczęścia nie potrzeba od pewnego czasu pokazuje, że nie do końca tak jest.

W definicję cukrzycy są wpisane powikłania i to właśnie one są najbardziej niebezpieczne. W tej chorobie poziom cukru we krwi jest przewlekle podwyższony, a to powoduje uszkodzenia ważnych dla życia narządów – naczyń krwionośnych (małych i dużych), nerek, oczu. Podwyższony poziom cukru we krwi uszkadza również krążenie wieńcowe i mózgowe, prowadząc do zawału mięśnia sercowego i udaru mózgu. 

Cukrzyca nie była dla mnie jakimś wielkim wyzwaniem (stawia ograniczenia, ale pozwalała normalnie żyć). Jednak nie bez powodu nazywana jest "cichym zabójcą". Przez tyle lat chorowania obciążenie organizmu, naczyń krwionośnych, narządów jest duże. Niestety spowodowało to u mnie problemy z odczuwaniem hipoglikemii i pierwszym widokiem, który często widzę jest pogotowie lub rodzina, która ratuje mnie z porannego stanu nieprzytomności. Jednak w tym roku przeraziła mnie utrata przytomności podczas spaceru. Śpiączka hipoglikemiczna bardzo szybko może doprowadzić do trwałych zaburzeń w ośrodkowym układzie nerwowym, a nawet do śmierci. Jest ona zawsze wynikiem dużego niedoboru glukozy-głównego źródła energii dla mózgu. Zupełny brak odczuwania niskich poziomów cukru powoduje, że ilość badań poziomu cukru jaki wykonuję w ciągu doby jest bardzo duży. Zmęczenie miesza się ze strachem przed zaśnięciem. Każdy, kto nie dosypia później trudniej funkcjonuje. Jestem w takim zamknięty kole, z którego bez pomocy nowych technologii nie widzę sposobu na wydostanie się.

Pompami insulinowymi interesowałem się zawsze z "cukrzycowej" ciekawości mając świadomość bariery finansowej i prawidłowymi wynikami poziomów cukru, hemoglobiny glikowanej i wszelkich innych wyników w "tradycyjnej" terapii.

W obecnym stadium choroby pompa insulinowa z ciągłym monitorowaniem glikemii jest jedynym ratunkiem. Sztywne przepisy, które nie pozwalają na dofinansowanie do nowych technologii leczenia cukrzycy dla osób w moim wieku i własne bariery finansowe nie pozwalają mi się zbliżyć do dalszego życia z cukrzycą bez codziennego lęku przed skokami poziomów cukru, wpadania w stany nieprzytomności, zmęczenia, osłabienia. System MiniMed™ 780G nieustannie analizuje zapotrzebowanie na insulinę, dostosowuje jej podaż i automatycznie koryguje wysokie wartości glikemii, jednocześnie chroniąc przed tak niebezpiecznymi dla mnie spadkami cukru. Automatycznie dostosowuje dawki insuliny.

Dziękuję za poświęcony czas i wszelkie wpłaty, które pozwolą mi się zbliżyć do tak niezbędnego spokoju.