Cześć Ludziki.

Nazywam się Aleks, mam 20 lat i jestem transpłciowym chłopakiem. Na początku próbowałem się tego wyprzeć i żyć dalej, ale po pewnym czasie nie dało się już tego ignorować. Biust bardzo utrudnia mi życie jako mężczyźnie - nie mogę ubierać się tak, jak chcę, tańczyć, czasami nie jestem w stanie się też wykąpać. Bindery bardzo mi pomagają, ale równocześnie źle wpływają na moje plecy oraz żebra, a aktualnie nie potrafię bez nich nawet spać.

Wiem, że większość Osóbek w podobnej sytuacji podejmuje się operacji po ukończeniu osiemnastego roku życia, ale z powodu innych problemów psychicznych zezwolenie na operację oraz tranzycję otrzymałem dopiero niedawno, co już samo w sobie mnie uszczęśliwiło.

Dlatego nie mogę doczekać się uczuć po operacji i rozpoczęcia po niej prawdziwego życia.

Z góry bardzo dziękuję za pomoc.

Kilka słów od mamy Magdy

Witajcie, za nami bardzo długa droga, od anoreksji, bulimii, prób samobójczych po stan, w jakim teraz jest Aleks. Ma zdiagnozowaną dysforię płciową i moment, w którym ta diagnoza wynikła, był dla nas sporą ulgą. Wreszcie wiedzieliśmy skąd jest w Nim tak duża niezgoda na ciało, w jakim musi żyć.

Aleks jest osobą, która bardzo nad sobą pracuje. Za nim długa i ciężka droga, ale w głowie i ciele nadal ogromny ciężar. Każdy dzień to walka o "poczucie normalności".. Pracuje, studiuje, uczy się programowania, języka chińskiego i japońskiego, podnosi poziomy w j. angielskim. I czeka.. czeka na moment w którym obudzi się po operacji bez "balastu".

Zbieramy na wizyty lekarskie (endokrynolog, seksuolog, psychiatra), zaopiekowanie Aleksa przed- i pooperacyjne oraz hormony.

Odkładamy ile możemy, ale znaleźliśmy się w punkcie, kiedy nie możemy już dłużej czekać. Stan psychiczny Aleksa na to nie pozwala. Szkoda życia, jego życia na czekanie.

Dlatego zdecydowaliśmy się na założenie tej zbiórki i jeśli możecie, prośba o wsparcie :)

Aleks i Magda

Hi People.

My name is Alex, I'm 20 years old and I'm a transgender boy. At first I tried to deny it and get on with my life, but after a while it became impossible to ignore it anymore. Bust makes my life as a man very difficult - I can't dress the way I want, dance, sometimes I'm not able to bathe either. Binders help me a lot, but at the same time they affect my back and ribs badly, and currently I can't even sleep without them.

I know that most people in a similar situation undertake surgery when they turn eighteen, but due tomy other mental problems I only recently received permission for the surgery and transition, which in itself made me happy.

That's why I'm looking forward to the feelings after the surgery and starting my real life after it.

Thank you very much in advance for your help.

A few words from mom Magda

Hello, we have had a very long road behind us, from anorexia, bulimia, suicide attempts to the state Alex is in now. He has been diagnosed with gender dysphoria, and the moment when this diagnosis came out was quite a relief for us. We finally knew why there was so much discord in him about the body he has to live in.

Alex is a person who is working very hard on himself. He has a long and hard road behind him, but there is still a huge weight in his head and body. Every day is a struggle to "feel normal." He works, studies, learns programming, Chinese and Japanese, raises levels in English. And he is waiting... waiting for the moment when he will wake up after surgery without "ballast".

We are collecting for medical appointments (endocrinologist, sexologist, psychiatrist), Alex's pre- and post-operative care and hormones.

We've been putting off as much as we can, but we've reached a point when we can't wait any longer. Alex's mental state does not allow it. It's a waste of life, his life to wait.

That's why we decided to set up this whip-round and if you can, please support :)

Aleks & Magda