Pojawił się znikąd w miejscu, gdzie bytują dokarmiane przez ludzi koty. W opłakanym stanie, chudy, chory, rzucający się na jedzenie, płaczący rozpaczliwie i pchający się człowiekowi na ręce, po prostu obraz nędzy i rozpaczy. Żyjące w tym miejscu koty nie zaakceptowały nowego towarzysza, biły go i przeganiały, a on chciał jedynie przetrwać. Tej zimy nie przetrwałby na pewno…

Nie mamy miejsca, nasze domy nie są z gumy, nie mamy tez możliwości odizolowania go, by przetrzymać na czas leczenia. Jedynym wyjściem, by pomoc teraz temu kotu jest szpitalik w lecznicy. Tam zostanie dokładnie przebadany, nawodniony, podkarmiony. Otrzymaliśmy tez jakieś deklaracje na dom tymczasowy, a może i stały i mamy nadzieję, że nie były to tylko obietnice pod wpływem chwili. Teraz musimy uzbierać środki, by opłacić diagnostykę i pobyt w szpitalu, my nie możemy sobie pozwolić na działanie pod wpływem emocji i „martwienie się później”, my musimy się martwić na zapas.