Trafiłeś do nas z mamą gdy byłeś zupełnie malutki.

Mieściłeś się, tak jak reszta twojego rodzeństwa, na jednej dłoni. Zdawało się, że ważyłeś tyle co nic. Wasza mama była mocno wyczerpana porodem i dbaniem o was więc drżeliśmy czy da radę. Ale dała. Była bardzo dzielna. Nadszedł dzień, że otworzyliście oczy a potem pojawiły się pierwsze nieporadne kroki. Widzieliśmy, że były bardziej niezdarne niż u innych kociąt. Jak się później okazało, z powodu wrodzonego uszkodzenia móżdżku...

Ale dla ciebie to też nie była przeszkoda nie do pokonania bo twoja radość życia pomagała w codziennych zmaganiach z chorobą. Dziś tylko wprawne oko dostrzeże, że trochę inaczej brykasz.

A teraz kolejny przeciwnik chce nam cię zabrać... Śmiertelna, zakaźna choroba , która pochłonęła już miliony młodych kocich żyć.

Ale ty nie będziesz następny... Nie pozwolimy na to.

Jeśli tylko uda nam się uzbierać tyle by cię uratować okruszku.