Oczy zalały mi się łzami. W głowie widziałam moją wspaniałą trójeczkę. To było jak przyśpieszony film, trwało zaledwie kilka sekund, ale widziałam wszystko dokładnie...
Od pieluszek, przez przedszkole aż do dziś. Widziałam ich w przyszłości, jak kończą szkołę odbierają świadectwa maturalne. Widziałam jak kończą studia, stają przed ołtarzem. Przeżywają najważniejsze chwile w swoim życiu z najbliższymi u boku. Jest z nimi tata, są babcie, dziadkowie, są wujkowie, ciotki, kuzyni, kuzynki... Tylko mnie tam nie ma...

“Wiem że ma Pani trójkę dzieci, ale nie będę Pani oszukiwać. Tylko przedłużamy życie”.  

To był ten moment. Właśnie wtedy całe życie przeleciało mi przed oczami i zobaczyłam przyszłość moich dzieci beze mnie. To było dokładnie 12 września 2019 roku w czasie konsultacji onkologicznej. Wtedy już wiedziałam, że mam raka. Zdiagnozowali go miesiąc wcześniej. Jednak dopiero wtedy otrzymałam szczegółowe badania. Dopiero wtedy dowiedziałam się, że mam potrójnie ujemnego raka piersi z przerzutami do płuc. Najbardziej agresywnego, z najgorszymi rokowaniami. Czwarte, ostatnie stadium choroby. Leczenie paliatywne...

“Tylko przedłużamy życie…” ale o ile? Tego nikt nie potrafi powiedzieć. Tylko te cholerne statystyki. Nieubłagane twarde liczby, które mówią, że z tym typem raka przeżywalność to 6 do 24 miesięcy.
Jest styczeń 2020 roku, 6 miesięcy od diagnozy. Pierwszy próg mam za sobą, a zegar tyka.

Nie wiem jak wiele czasu mi zostało, nie wiem jak wiele jeszcze mój organizm jest w stanie znieść, ale nie poddam się. Mam trójkę wspaniałych dzieci, mam męża. Mam dla kogo i muszę żyć. 

Na moje schorzenie nie ma terapii. Każde działanie, każda chemioterapia to strzelanie na oślep i zyskiwanie na czasie. Nie ma dopuszczonej skutecznej metody leczenia potrójnie ujemnego raka piersi. To nie oznacza,  że nie ma nadziei, że nic się nie da zrobić. Jedyną szansą na życie w zdrowiu to badania kliniczne nad nowymi metodami. To moja jedyna szansa. 

Niestety nie w Polsce. Takie terapie testowe przeprowadza się za granicą i są kosztowne. Obecnie próbuję dostać się do kliniki w Nowym Jorku i Los Angeles, gdzie testowana jest metoda CAR-T. W innych nowotworach metoda ta okazała się skuteczna i pacjenci są zdrowi. Wierzę w to, że mi też się uda!!!

Jednak zanim zostanę zakwalifikowana do programu klinicznego potrzebne są badania oraz osobiste konsultacje na miejscu. Badania te są nieosiągalne w Polsce i prawdopodobnie w Europie też nie. Czeka mnie wylot do USA, a to wszystko kosztuje.

Dotychczas  z mężem dawaliśmy sobie radę finansowo, a w ostatnim czasie również wspierała nas rodzina i bliscy. Mąż praktycznie jest cały czas przy mnie. Na każdej wizycie, konsultacjach. Od września zjechaliśmy po Polsce ponad 8000 km szukając rozwiązania. To wszystko kosztuje i to niemało. Wizyty, paliwo leki i wspomagacze, żebym jak najdłużej mogła funkcjonować. To kwoty liczone w tysiącach złotych.
Teraz trafiliśmy na ścianę. Wylot do USA to ponad nasze możliwości, a to tylko badania i konsultacje. Później terapia. To łącznie może kosztować nawet 2 miliony złotych. Ostatecznej kwoty jeszcze nie znamy. 

Los tak wycenił moje życie, ale sami nie jesteśmy w stanie tych kosztów pokryć. Dlatego muszę zrobić coś, co nie jest dla mnie łatwe. Poprosić cię o pomoc.

O pomoc w pokryciu kosztów konsultacji i leczenia, abym w przyszłości mogła spełnić swój rodzicielski obowiązek. Mam do wychowania trójkę dzieci, które potrzebują mamy. Mam do wyprawienia dwie komunie i trzy wesela swoim dzieciom.  Nie mogę pozwolić, aby te wspaniałe chwile życia moje dzieci przeżywały bez mamy. Pomóż mi dożyć do tego czasu. 

--------------------------------------------

Przekaż 1%:
KRS: 0000270809
W rubryce INFORMACJE UZUPEŁNIAJĄCE (bardzo ważne!) należy wpisać:
Korza, 12816