Nie zbieram na piwo ani na leczenie

Lecz na podróże do strażaków na świecie

by zdobyć większe doświadczenie.

Gdy byłam dzieckiem to brata straciłam

i długo w smutku i w rozpaczy żyłam.

Tata umarł po dziesięciu latach po ciężkiej chorobie,

nie wiedziałam wtedy co ze smutkiem zrobię...

Sześć lat temu smutek znowu powrócił,

bo po nagłym odejściu mamy los mnie na kolana rzucił!

Straciłam też syna, bo choć gdzieś istnieje,

to przez jego nieuleczalną chorobę

nie wiem co się z nim dzieje!

Czasami życie smutne, nie ma dla mnie litości,

to uśmiecham się często, mimo samotności.

Choć los okrutny, to szukam radości,

sześć lat temu wstąpiłam do OSP

i zawsze jestem w bojowej gotowości!

Pomagam zawsze o każdej porze,

wszyscy wiedzą, że na moje wsparcie i pomocną dłoń

każdy liczyć może.

Kiedyś płakałam, teraz się raduję

gdy razem z moim OSP dobytek lub życie komuś uratuję!

Straż pożarna na twarzy uśmiech wywołuje,

gdy po stracie bliskich pustkę w sercu czuję.

A jeśli ktoś ma życzenie dołożyć cegiełkę

bym spełniła strażackie marzenie,

to wszystkim bardzo dziękuję

i kolejną podróż szybciutko szykuję :)

Bo strażackie podróże to nie tylko marzenia,

dla mnie to nauka i nowe doświadczenia.

Życzę Wszystkim byście radość z życia czerpali

i znaleźli cel życia, dzięki, któremu będziecie się uśmiechali!!!

Ze strażackim pozdrowieniem

GRAŻYNA