Hej!

Jestem studentką geologii, to moja największa pasja i część mnie. Bez tych studiów i bez geologii nie wiem, kim bym była. Moim największym marzeniem jest skończyć te studia.

I wszystko byłoby dobrze, gdyby nie znaczne pogorszenie się mojego zdrowia psychicznego. Od kiedy się wyprowadziłam pracowałam na siebie, bez wsparcia rodziców. Pracowałam i studiowałam, często nie mając dnia wolnego i ciężko pracując na to, by utrzymać się na studiach. Pochodzę z biednej rodziny, dlatego nie mogę liczyć na wsparcie finansowe od rodziców. Udawało mi się pobierać stypendium socjalne, co było dla mnie tak naprawdę tym, co pozwalało mi przeżyć.

2 lata temu moje zdrowie psychiczne bardzo bardzo podupadło i gdyby nie namowy przyjaciół na pójście do psychiatry, skończyło by się bardzo źle. Przez to wzięłam dziekankę na studiach i wyprowadziłam się z Krakowa z powrotem do rodziców na ponad pół roku. Bez tego i wsparcia przyjaciół pewnie nie dałabym sobie rady. Praca i jednoczesne studiowanie są dla mnie ogromnym wyzwaniem. W tym roku miałam zamiar utrzymywać się ze stypendium socjalnego, może i nie byłoby super, ale dałabym radę. Jednak przez nowy sposób przeliczania przychodów rodziny stypendium nie otrzymałam. Wyszła tam kwota z kosmosu, pieniądze, których po prostu nie mamy. Udało mi się załatwić umorzenie warunków, chociaż było mi bardzo głupio się ze wszystkiego tłumaczyć.

Będę walczyć o to, by skończyć studia, chociażby licencjat. Jestem już na ostatniej prostej, część pracy mam już nawet napisaną. Złożę odwołanie od decyzji oraz podejmę pracę. W tym momencie jednak nie mam na jedzenie, czynsz na przyszły miesiąc oraz leki, które już mam na wyczerpaniu, a bez nich nie wstanę nawet z łóżka.

Dziękuję wszystkim za wsparcie i wierzę, że Wasz dobry gest do Was wróci. Jeśli kiedyś uda mi się wyjść na prostą, możecie liczyć na moje wsparcie.