Dzień dobry.

Nazywam się Misia, pamiętacie mnie ze strony Schroniska w Zielonej Górze? Nazywałam się wtedy Fruzia.

Mam dopiero 5 miesięcy. Byłam małą, wystraszoną kuleczką. Moja historia zaczęła się od dnia, w którym ktoś zostawił mnie na chodniku w Świdnicy. Na szczęście pojawiły się anioły, które przywiozły mnie do schroniska. Wiele osób chciało mnie przygarnąć i trafiłam na wspaniałą rodzinę. Słaniałam się na moich malutkich nóżkach, nie chciałam nic jeść i pewnego dnia moja mama zauważyła, że ropieją mi oczka i coś złego się ze mną dzieje. Pojechaliśmy do Pani weterynarz o złotym sercu, która zrobiła mi komplet badań.

Wyszło w nich, że mam chorą wątrobę i moje lewe oczko ma odpreparowany fragment 3ciej powieki. Byłam za mała, aby móc coś z tym zrobić, dlatego z rodzicami poczekamy aż podrosnę. Przez 2 tygodnie chodziłam w ochronnym kołnierzu, aby nie trzeć oczka. Niestety moja wątroba czekać nie może. Po zrobieniu Tomografu Komputerowego okazało się, że mam pomniejszą wątrobę i w lewym przodobrzuszu w okolicy topograficznego odejścia żyły żoładkowej lewej oraz żyły śledzionowej widoczne patologiczne naczynie krwionośne średnicy 7,1 mm łączące żyłę wrotną z żyłą główną tylną w jej części za wątrobą. Widoczne cechy zaburzenia ukrwienia nerek i trzustki typowe dla PSS. Nerki powiększone. Obraz typowy dla zespolenia wrotno-obocznego zewnątrzwątrobowego ( EPSS) łączącego żyłę wrotną z główną tylną. Jest to wada genetyczna, którą można w pełni wyleczyć jedynie poprzez zabieg operacyjny. Koszt zabiegu przekracza możliwości finansowej mojej nowej rodziny. Ważę jedynie 2kg i muszę mieć mikro zacisk, aby moje ciałko mogło go unieść.

Prościej mówiąc muszą mi połączyć obie żyłki, abym mogła dalej żyć. Każdego dnia przyjmuję leki, gdyż po każdym posiłku wydziela się z byt duża dawka amoniaku, która może mnie zabić.

Proszę Was Kochani o każdą złotówkę, pomóżcie mi wrócić do pełnego zdrowia.