Długo się zastanawiałam nad tym czy umieścić moją prośbę publicznie ale tonący -brzytwy się chwyta- Moja sytuacja mnie do tego zmusiła ,ponieważ nie mam nikogo kto podał by mi pomocną dłoń i wyprowadził z tego ciemnego tunelu ,ale jeszcze wierzę że jest światełko nadziei na lepsze jutro , nie mam gdzie szukać pomocy.Piszę prosząc o pomoc w wielkim smutku z łzami w oczach i zawstydzeniem ,nigdy nikogo o nic nie prosiłam trzymałam to w sobie ale to silniejsze jest ode mnie i kazało ze mnie to wyrzucić. Jestem zupełnie sama ,nie mam nikogo kto byłby mi w stanie pomóc. Rodziców już nie mam (okropna choroba jaką jest rak Ich zabił ) Ojca straciłam 20 lat temu a Mama 8 lat temu odeszła .Odeszli Tam gdzie już nie czują bólu zostawili mnie choć tego nie chcieli.. Została mi po Nich pamięć,smutek w sercu ... i dług ,dług który przeszedł na mnie z którym nie mogę sobie poradzić a z każdym dniem jest coraz większy,na tę chwilę bo cały czas rośnie jest ok 100 tys. Ale nie chodzi mi o dług bo gdybym była w stanie to spłaciłabym go..by zrzucić ciężar jaki noszę od śmierci mojej Matki. Matki której bardzo mi brakuje ,była cudowną kobietą pomimo że żyła skromnie pobierając najniższą rentę to jak mogła to ostatni grosz oddawała na jedzenie dla dzieci swoich sąsiadów którzy byli wielodzietną rodziną, ale to było dawno nie było wtedy żadnych świadczeń dla dzieci tak jak w tej chwili .Ja niestety choć bardzo bym chciała pomagać to nie jestem w stanie. Moje życie nagle runęło odkąd zostałam sama ,jest mi bardzo ciężko jestem kompletnie sama z wielką życiowa tragedią , nie mam normalnej pracy choć chcę pracować i szukam jakiejkolwiek ,mieszkam w małej miejscowości i ciężko o prace w szczególności jak się nie jest w młodym wieku tylko ma się 46 lat , nie pobieram żadnych świadczeń ,żadnej pomocy ...

pracy muszę szukać blisko bo nie posiadam prawa jazdy i samochodu by dojeżdżać dalej , autobus kursuje tylko jeden i bardzo rzadko i nie wszędzie.

Na jedzenie co tydzień mam 100 zł. chodzę 2x w tygodniu sprzątać, na razie mam tylko to .

Moim wielkim marzeniem na tą chwile to poczuć ciepło w domu , nie stać mnie na zakup opału ( węgla ) temperatura w moim domu to 8-10st . w innym pomieszczeniu mniej ,przy plusach na zewnątrz , jest nie do wytrzymania tak zimno , gdy przyjdą mrozy to nie chce nawet myśleć ..nie stać mnie nawet na remont ,dach przecieka jak sa deszcze to w domu kapie mi na głowę,okna mam nie szczelne zabezpieczam je taśmą , nawet nie mogę ich umyć bo jak otworzę to juz nie zamknę bo sie rozsypią , w ogóle to wszystko jest w rozsypce .

 Nie chcę żyć w luksusach i nie marzę nawet o tym ale chcę spokojnie żyć i budzić się z uśmiechem na twarzy a nie z łzami w oczach ,wiem że najważniejsze jest zdrowie ale przy takich problemach można je równie dobrze stracić .Nie mam już siły zdrowia .

Może nie jestem godna tego by prosic o pomoc bo sa ludzie w gorszej sytuacji gdzie walczą o życie ,żyją w gorszym ubóstwie proszę mi wierzyć mi do tego wiele nie brakuje :(

Dlatego błagam o jakąkolwiek pomoc przy zakupie węgla .

Zapraszam w moje skromne progi by uwiarygodnić to co jest prawdą .

Wiem że Jesteś osobą o dobrym sercu i nie przejdziesz obojętnie i na pewno jest wielu ludzi którzy chętnie pomagają ,bo chcą pomagać tak po prostu bezinteresownie , bo są dobrzy i rozumieją problemy innych…

dla mnie teraz każdy grosz sie liczy , tak jak wczesniej pisałam nie muszą to być pieniądze tylko opał.

Wiem że jak stanę na nogi to sama będę pomagać ludziom w potrzebie ,właśnie tego doświadczam i zrozumiem takich ludzi wołających o pomoc ,ta dobroć pomagania bliźniemu wraca z podwójną siłą.

każdej osobie Za okazałą pomoc, wyrozumiałość i życzliwość jestem i zawsze będę niezmiernie bardzo wdzięczna ,z góry i z całego serca serdecznie dziękuję, za każdy odruch wrażliwości i życzliwości.

Moją ogromną wdzięczność wyrażam prosząc, Miłosiernego Pana, by darzył Was Swoją miłością i hojnie wynagrodził łaskami Wasz DAR SERCA dla mnie.