Tak powiedział mój lekarz, dodając „żyj szczęśliwa, bo raka możesz pokonać tylko sama”. Jestem zdeterminowana, aby to zrobić, bo to terapia dla mnie – zawsze byłam wesołą, trochę głośną (umuzykalnioną), uspołecznioną i lubiącą ludzi osobą! Współczesna medycyna nie zna lekarstwa na raka – leczy na ile potrafi, ale z nadzieją, że resztą zajmie się sam chory, jego układ odpornościowy. Chcę go wesprzeć wszelkimi możliwymi sposobami, a jednym z nich jest stworzenie odpowiedniego środowiska do wyzdrowienia. Środowisko to jest mój dom. Dom, który kupiliśmy z myślą o przestrzeni dla dwójki moich małych dzieci i naszej rodziny tuż przed wybuchem pandemii oraz moją diagnozą. Planowaliśmy jego gruntowny remont, ale nie udało się. Nie mam pracy, podnoszę się z chemioterapii i planuję dalsze leczenie. Dzieci nie mają swoich pokojów, my nie mamy swojego miejsca, ogrzewanie szwankuje. Już nie gruntowny, ale minimalny remont przy pomocy znajomych dałby mi trochę komfortu w zdrowieniu i mnóstwo pozytywnej energii. Energii, którą oddam potem innym z nawiązką. Dziękuję za wsparcie w każdej postaci, także za pozytywne słowo, myśli, modlitwę – jak kto potrafi i czuje.