W tym roku wszyscy bardzo ciężko przeżyliśmy pierwsze jego miesiące. Brak spotkań z najbliższymi, brak pracy, brak pieniędzy...

Jestem dwudziestojednoletnią studentką, która utrzymuje się samodzielnie. W marcu straciłam pracę, a w czerwcu odebrano mi stypendium, co dawało mi pieniądze do życia. Jedzenie, pokój, telefon to niemałe opłaty.

W te wakacje chciałabym zabrać swoją dwunastoletnią siostrę w ramach jej prezentu urodzinowego na wymarzone wakacje. Siostra nigdy nie była nad morzem. W dodatku pod koniec lipca obchodzi urodziny, a dzieci w jej wieku mają teraz wszystkiego pod dostatkiem - serce mi się łamie, gdy tak na nią patrzę, smutną i zawiedzioną.

Zdaję sobie sprawę - i mówię to z całą szczerością jaką w sobie mam - że zakładanie zrzutki na taki cel może wydawać się śmieszny... w końcu ludzie mają inne, poważniejsze problemy i to oni powinni prosić o wsparcie. Jednak dla mnie to jest prawdziwy problem, prawdziwy żal.

Chcę spełnić marzenie swojej siostry, jednak nie stać mnie na to, by pokryć całe koszty związane z takim wyjazdem. Nie potrzebujemy luksusów, pięciogwiazdkowych hoteli czy wykwintnych restauracji. Wystarczy nam nocleg na polu namiotowym, pozwolenie sobie na zjedzenie loda i obejrzenie zachodu słońca nad Bałtykiem.

Wiem, że proszę o wiele i przepraszam za to. Gdybym tylko była w stanie to ja chciałabym dawać innym, zamiast prosić. Jednak sytuacja zmusza mnie do najgorszego... jest mi wstyd, a jednocześnie chcę zrobić coś dobrego dla najbliższej mi na świecie osoby, której nikt oprócz mnie nie chce uszczęśliwić.

Liczy się dla nas każdy grosz, naprawdę...Ustaliłam kwotę, która może być wygórowana...ale prosimy, wesprzyjcie nas chociaż złotówką, chociaż dwudziestoma groszami.

W ramach wdzięczności, jeśli uda nam się wyjechać, dla każdego wspierającego człowieka o złotym sercu wyślemy pocztówkę...

PROSZĘ, POMÓŻCIE SPEŁNIĆ NASZE MARZENIA!