Ruszyły przygotowania do wyjazdu z kolejną partią pomocy dla wiosek w obwodzie Mikołajewskim / Chersońskim -  Bilozirki, Partyzanckiego i Novochryhorivki -

Już ponad dwa lata wojny na Ukrainie. Ilekroć wracam do początków tego zdarzenia myślę sobie, że kiedyś się ona skończy i wszystko się unormuje, pytanie tylko czy będą jeszcze ludzie który zdołają doczekać do tej pory?

Jedziemy po raz kolejny z konwojem humanitarnym i za każdym razem myślę, że  ten już jest ostatni i nie będzie trzeba robić następnego bo nie będzie po co skoro zapanuje pokój.

Jest to marzenie które oczywiście może się ziścić, póki co, jest jak jest. Media które mówią o wojnie nie skupiają się raczej na tragediach ukraińskiej codzienności. Rakieta, front, owszem - to budzi zainteresowanie tymczasem wojna wyjaskrawiła społeczne problemy Ukrainy tworząc dodatkowe poziomy trudności.

Żeby nasze problemy mogły się rozgrywać w atmosferze pokoju i stabilności to musimy podjąć pewien wysiłek zadbania o nasze dalsze otoczenie.

Obecnie, skumulowane z ponad 2 lat straty ludzkie są tak duże, że prawie każdy ma w bliższej, dalszej rodzinie, kogoś kto zginął. Śmierć mężczyzny/żołnierza bardzo często powoduje przeorganizowanie rodzinnych ról i codzienności. Na kobiety spada wiele obowiązków które wcześniej dzieliła. Podtrzymanie swojego bytu i bytu nieletnich dzieci to istna seria zapętlonych ograniczeń. Oto kilka z nich.

   Można pójść do pracy ale nie u siebie w okolicy tylko np. na zachodzie Ukrainy co oznacza migracje wewnętrzną, czasami na tysiąc kilometrów, trzeba migrować do zupełnie innego środowiska np do Rawy Ruskiej lub Żytomierza. Lwów już pęka w szwach i po prostu nie ma tam dla wszystkich miejsca.

Praca nie daje pełnego miesięcznego zabezpieczenia finansowego, czasami starcza na podstawową dietę złożoną np tylko z ziemniaków. Żeby wyjechać trzeba mieć za co i... czym.

Posiadanie prawa jazdy przez kobiety nie jest wbrew pozorom dość powszechne chociaż poznałem niejaką Kristinę która w Polsce zobaczyła jakie to daje możliwości i po powrocie do Zaporoża od razu je zrobiła.  Ona mieszka w dużym mieście a na wsi... jest inny świat.

Wegetacja, życie z tego co ci przywiozą, bo walczysz o ciepły dom na zimę, na polu nie możesz posiać zboża (na sprzedaż) bo miny i ryzyko, że Rosjanie wrócą, masz samochód ale już na paliwo nie, zastanawiasz się czy w ogóle odbudowywać to co zostało z domu, stodoły, obory? bo nie ma ziarna a zwierzęta też zabrali okupanci.

https://maps.app.goo.gl/b9R2kW2QxMWWsmVC9

Zatem tam kierujemy nasza pomoc, do tych trzech wiosek na terenach deokupowanych - wegetujących i czekających z nadzieją na pokój.