Szanowni Państwo,

Choć zawsze unikałam prośby o pomoc, dziś sytuacja zmusza mnie do błagania Was o wsparcie. Stawką jest dla mnie coś najcenniejszego – możliwość widzenia. Mam 32 lata i zmagam się z bardzo poważnymi problemami ze wzrokiem, w tym z porażeniem akomodacji lewego oka, astygmatyzmem, oraz postępującą wadą wzroku, która obecnie wynosi -9. Moje życie zmieniło się w ciągłą walkę z ograniczeniami i lękiem przed utratą wzroku.

Wszystko zaczęło się w 2019 roku, gdy podjęłam pracę w nowej firmie. Choć mój lekarz okulista zalecał unikanie nadmiernego wysiłku wzrokowego, byłam zmuszona zaakceptować intensywną pracę w nadgodzinach, a także zagraniczny wyjazd służbowy. Tam, w środowisku pełnym mobbingu i presji, moja sytuacja zdrowotna uległa dramatycznemu pogorszeniu. Po miesiącach stresu i pracy z dokumentacją techniczną, zaczęłam odczuwać ból i problemy z widzeniem w lewym oku. Po powrocie do kraju trafiłam do specjalisty, który zdiagnozował u mnie zapalenie nerwu wzrokowego, porażenie akomodacji i zaawansowaną wadę wzroku.

Choć leczenie pomogło częściowo zahamować rozwój choroby, moje życie nigdy nie wróciło do normy. Widzę niewyraźnie, świat wokół mnie jest zamglony, a każde codzienne zadanie – od czytania po spacerowanie – stanowi ogromne wyzwanie. W ostatnich miesiącach sytuacja uległa dalszemu pogorszeniu. Lekarze alarmują, że nie mogę już dłużej zwlekać. Aby ratować wzrok, muszę poddać się kosztownej operacji – korekcie stale pogłębiającej się wady oraz operacji nerwu wzrokowego.

Kwota, którą muszę zebrać, jest dla mnie nieosiągalna.

Koszty przerastają moje możliwości finansowe i pomoc najbliższych. Codziennie budzę się z przerażeniem, wiedząc, że każdy dzień zwłoki może prowadzić do nieodwracalnych zmian.

Zapalenie nerwu wzrokowego, z którym się zmagam, może prowadzić do całkowitej utraty wzroku. Choroba wpływa na zdolność przesyłania bodźców wzrokowych do mózgu, co skutkuje upośledzeniem ostrości widzenia, problemami z postrzeganiem barw i bólem podczas ruchu gałki ocznej.

Dodatkowo astygmatyzm sprawia, że wszystko, co widzę, jest rozmyte i zniekształcone.

Wasza pomoc może zmienić moje życie. Każda złotówka to krok bliżej do odzyskania wzroku i normalności. Proszę, pomóżcie mi stanąć do tej walki. Razem możemy uratować to, co dla mnie najważniejsze – szansę na życie bez ciemności.

Z góry dziękuję za każde wsparcie, zarówno finansowe, jak i udostępnienie mojej prośby.

Z wyrazami wdzięczności,

M.