O BARTOSZU Kiedy dziecko rodzi się w 27. tygodniu ciąży i przebywa w inkubatorze 53 doby, można tylko prosić Boga o cud, by wszystko skończyło się dobrze. Cudu jednak nie było. Chłopiec stracił wzrok przez odwarstwienie i uszkodzenie siatkówki. Do ślepoty doszło dziecięce porażenie mózgowe i padaczka. Nastąpiło zderzenie dziecięcej siły życia i miłości rodziców z diagnozą lekarza. „Nie ma szansy, nie da się. Nie będzie mówił. Nie będzie reagował. Nie warto.” Gdy życie wystawia człowieka na próbę, robi to wszystkimi siłami jednocześnie, by go złamać. W dalszą drogę udają się tylko najsilniejsi. Mama została sama. Z bagażem bólu, przyszłością pełną niepewności i wyzwań podjęła ciężką walkę o życie dziecka. Bartosz ma za sobą lata rehabilitacji i badań, trudną operację biodrowo-lędźwiową i 8 operacji okulistycznych. Obecnie ma przyklejone siatkówki, jednak na razie nie ma odpowiednich soczewek. Bartosz czeka na zakończenie edukacji a następnie będziemy starać się o wszczepienie naturalnych soczewek. Mama Bartosza Pani Danuta robi, co może jako rodzic, opiekun i przewodnik swego dziecka. Ma jednak 50 lat i coraz słabsze ciało. Coraz ciężej jest jej transportować Bartosza, a bez niej syn nie pokona sam nawet krótkiego dystansu. Szansą dla Bartosza jest nowy wózek inwalidzki, który juz dostał. Teraz czas na bezpieczny pokój czyli bezpieczna wykładzina by Bartek mógł sie niecobardziej samodzielnie poruszać po domu. Kolejnym warznym elementem pokoju jest delikatne i zarazem solidne biurko, zaokrąglone w taki sposób by nie robić krzywdy. Do rehabilitacji potrzebnę też sa drabinki i narzedzia do ćwiczeń. Razem możemy pomóc temu młodemu człowiekowi. By jego życie stało się choć odrobinę lżejsze. By pozostał aktywnym członkiem naszego społeczeństwa. By mama bez troski o swe siły mogła zajmować się swym dzieckiem najlepiej, jak umie.