Na początku wypada się przedstawić, także witam wszystkich czytelników mojej zbiórki !

Nazywam się Maciej, mam 23 lata i jest mi niezmiernie miło Ciebie tutaj gościć ! Mam nadzieję, że przeczytasz moją historię do końca !

Nie wiem od czego zacząć..

a więc dwa miesiące temu zdiagnozowano u mojej mamy chorobę genetyczną o nazwie hemochromatoza. Też się zastanawiacie co to za dziwna nazwa? Brzmi co najmniej nieprzyjemnie , i taka była też moja reakcja na wiadomość o tej przypadłości genetycznej jakiej przyszło sprostać mojej mamie oraz najprawdopodobniej mi i mojej siostrze. Choroba polega na magazynowaniu zbyt dużej ilości żelaza w organizmie powodując w nim spustoszenie. Zapewne zaciekawiony lub zaciekawiona czekasz na kilka przykładów nieleczonej hemochromatozy. Już lecę Ci drogi czytelniku z wyjaśnieniem , do objawów nieleczonej hemochromatozy należą :

• marskość wątroby,
• cukrzyca,
• zaburzenia układu sercowo-naczyniowego,
• zapalenie wielostawowe,
• impotencja,
• wtórna niewydolność hormonalna jąder,
• bezpłodność (zwłaszcza u mężczyzn),

U mojej mamy zaszło to na tyle daleko, że do końca życia będzie borykała się między innymi z :

• Problemy z sercem i wątrobą
• Powlekła hiperpigmentacja skóry
• Guzki tarczycy
• Przewlekła obturacyjna choroba płuc
• Nadsiśnienie

Po rozmowie z mamą i specjalistami wiem już , że nie można tej choroby po prostu wyleczyć.

Jedyną szansą jest jej uśpienie, w moim młodym jakże wieku jest całkiem spora szansa , że w przyszłości nie będę borykał się z problemami jakie dotykały mojej mamy od kilku lat.

Całkiem śmieszna sytuacja, że moja mama nie była świadoma choroby , aż do czasu operacji na biodro.

Lekarze , zalecili jej szereg szczegółowych badań i krok po kroku wyszła hemochromatoza.

Teraz pora na mnie, zebrane pieniądze przeznaczę na prywatne badania genetyczne pod kontem hemochromatozy, zbilansowania diety pod wykluczeniem zbyt dużej ilości żelaza co na dłuższą metę będzie przekraczało mój budżet oraz na pomoc mamie i siostrze.

Liczę, że znajdzie się parę dobrych dusz i uporam się nim okaże się za późno.

Pozdrawiam serdecznie, Maciej.