Panowie Waldemar (68 lat) i Michał (67 lat) to dwaj bracia mieszkający w jednym gospodarstwie domowym. Borykają się z trudnymi warunkami życia. Pan Waldemar, choć sam jest już osobą starszą, codziennie stara się dbać o swojego młodszego brata, który jest upośledzony umysłowo w stopniu lekkim. Młodszy nigdy się nie ożenił. Po śmierci matki trafił pod opiekę starszego brata. Pan Michał lubi gotować, jeśli ma z czego, a starszy spełnia się w drobnych pracach remontowo — budowlanych. Pomimo trudności finansowych starają się, jak mogą, radzić sobie z codziennymi obowiązkami.

Codzienność tych braci jest pełna wyzwań, zarówno fizycznych, jak i emocjonalnych. Brak stabilnych środków do życia i zdrowie młodszego brata sprawiają, że każda pomoc z zewnątrz jest dla nich na wagę złota. Ich codzienność to także walka z wykluczeniem komunikacyjnym, w zależności od warunków atmosferycznych poodejmują wysiłek dotarcia do najbliższego miasta, sklepu czy przychodni, co w ich stanie jest dużym wyzwaniem. Ich towarzyszką jest mała suczka — Tina, która jak to określili, jest dla nich pociechą w codziennej beznadziei. Żaden z braci nie jest w stanie podjąć pracy, ich jedynym źródłem dochodu jest renta pana Michała oraz emerytura pana Waldemara. Przychód rodziny to 2260 zł, po odliczeniu kosztów utrzymania w wysokości 1380 zł zostaje jedynie 440 zł w przeliczeniu na członka rodziny. Jest to kwota, która ledwie wystarcza na przeżycie, ale nie pozwala godnie żyć.