Dosyć tradycyjna zrzutka, na paliwo. Auto wymaga oczywiście wielu innych kosztów, ale te biorę na siebie. Żeby nie było, nie potrzebuję paliwa na dojazd do pracy. Natomiast w dalszym ciągu potrzebna jest pomoc humanitarna, medyczna i survivalowa dla Ukrainy. Poza ładunkiem towarowym, zdarza się również przewozić ludzi. W obie strony. Mój samochód, z doświadczenia sześciu misji, jest wręcz zaskakująco pojemny, a wspomagany bagażnikiem dachowym przekształca się niezły transporter. Misja sierpniowa polegała na dostarczeniu produktów żywnościowych i chemii gospodarczej, a poprzedni mój ładunek to było 1000 szt. edukacyjnych książeczek dla dzieci z traumą wojenną, a do każdej była maskotka-myszka, Wszystkie maskotki zrobiły dzieci i dorośli z całej Polski. Dostarczyłem je wraz z ukraińskim przyjacielem Olkiem do kilkunastu sierocińców, domów opieki, klasztorów. Zmieściły się też trzy paczki leków, które trafiły - via Lwów - do Połtawy.

Gdyby nie ograniczenia paliwowe, możnaby, dla samej satysfakcji i poczucia dobrze spełnionego obowiązku, jeździć po całej Ukrainie i wspomagać potrzebujących.

Zasięg mojej pomocy humanitarnej waha się w zakresie 2500 - 3500 km, czyli około 2000zł/misję.

Ktoś miesiąc temu zadał mi pytanie: "a ile zarabiasz na tym wolontariacie?" Cóż, zatkało mnie, bo ktoś zupełnie nie zrozumiał idei wolontariatu. O ile nie dopłacam, a dopłacam zawsze, to na pewno nie zarabiam. Natomiast poświęcam swój czas, auto, czasami możliwość spotkania z przyjaciółmi dla chęci pomagania.

Oczywiście bez Waszej wydatnej pomocy finansowej moje "chciejstwo" zostanie "chciejstwem", więc zapraszam do zainwestowania we własne poczucie spełnienia dobrego uczynku.