Jaś urodził się jako wcześniak i nic nie wskazywało na to, by coś było nie tak. Podczas kontrolnej wizyty u okulisty okazało się, że ma „dziwne zmiany”, z którymi okulistka nigdy się nie spotkała. W ciągu pół roku zrobiliśmy ponad 10 000 km. w poszukiwaniu lekarza, który powie co dolega synkowi. Zjeździliśmy całą Polskę, Niemcy, aż trafiliśmy do profesora w Warszawie, który postawił trafne rozpoznanie. Trakcyjne odwarstwienie siatkówki oka lewego, silny astygmatyzm i postępująca wada w oczku prawym. Synek nie widzi na lewe oczko, a na prawe słabo. Na chwilę obecną, jedynym sposobem ratowania oczek Jasia w Polsce jest intensywna rehabilitacja, której nie podjął się żaden ekspert w naszym województwie. Obecnie jeździmy do Poznania (180 km) co dwa tygodnie, na zajęcia ze specjalistą. Jest to zdecydowanie za rzadko, ale nie stać nas na częstsze wizyty. Bez tej rehabilitacji Jasio może stracić wzrok! Boimy się myśli, że Jasieniek może już więcej nie zobaczyć wiosny. Kochani do tego wszystkiego w maju 2018r. zostało zdiagnozowane opóźnienie rozwoju u Jasia. Pomimo, że Jasiek ma 20 miesięcy, umysłowo i motorycznie jest na etapie 10-miesiecznego dziecka. Aby dać mu szansę na w miarę normalne funkcjonowanie w społeczeństwie, niezbędna jest rehabilitacja. W związku ze sprzężeniem chorób postępy idą bardzo wolno. Nie możemy jednak się poddawać i musimy zrobić wszystko, aby Jaś dostał szansę jak inne dzieci na szczęśliwą przyszłość. Jaś ma tylko nas- mnie i Ciebie. Sam sobie nie poradzi, dlatego proszę nie bądź obojętny/obojętna, bo nawet nie wiesz, jak dużo możesz zrobić, aby pomóc nam w tej nierównej walce...