Oskar pojawił się zimnej grudniowej nocy na podwórku Karoliny. Był tak już zgłodniały i wycieńczony, że bylo mu juz wszystko jedno... Czuł zapach psiego jedzenia w miskach i zdesperowany postanowił zlekceważyć, nieprzyjazne kotom, biegające po terenie psy.  Mało brakowało, by zamienił się w rude ciałko bezładnie leżące w zakrwawionym śniegu. Uratował go przypadek, bo Karolina akurat oprzątała obejście. Zgarnęła biedaka do jedynego miejsca, które miała, kuchni letniej i nas zawiadomiła. Pierwsza wizyta w lecznicy pokazała, że Oskar powinien się nazywać raczej puszką a raczej ouszkiem Pandory. Chudy, ze zlepioną cuchnącą śliną sierścią. Na nóżkach skóra odparzyła się od kapiącej wciąż na nie śliny i włos wypadł pozastawiając różowe place. 

W jamie ustnej ogromny stan zapalny dziąseł, który pewnością który uniemożliwiał zdobycie pokarmu. Jako wisienka na torcie- anemia i dodatni wynik testu na białaczkę.

Mimo to Oskar ma ogromną wolę życia. Je, barankuje i ugniata kocyk.

Nie chcemy i nie powinniśmy odbierać mu szansy na zaznanie w życiu choć odrobiny ciepła.

Czego potrzebujemy? Prosimy o fundusze na dalszą diagnostykę - potwierdzenie białaczki testem PCR, - wykluczenie mykoplazm i - zakup cykloferonu w celu podniesienia chłopakowi odporności  ( o virbagenie omaga dedykowanym bialaczce nawet nie śnimy). - dalszą profilaktyke- szczepienia odrobaczenia oraz kastrację. Każde 5 złotych ma znaczenie. My dziękujemy... Oskar dziękuje...