Napisałem kilka wersji tego opisu, ale wszystkie wychodziły mega długie, jakieś strumienie świadomości, których boję się, że nikt nie przeczyta. Więc krótko, podczas poprzedniej zrzutki we wrześniu wrzuciłem filmik zakrawionego mężczyzny we Lwowie, który z gruzów zbombardowanej przez Rosjan kamienicy starał się wyciągnąć swoją rodzinę – żonę i trzy córki. Ta rodzina nie przeżyła, wszystkie cztery kobiety zginęły, ich ciała zasypane gruzami własnego domu. Już wtedy ta historia była poruszająca. Teraz padła informacja, że ten mężczyzna, po 3 miesiącach popełnił samobóstawo – zabił się po prostu. Ile żyć ludzkich tak zniszczyła rosyjska inwazja? Sytuacja Ukrainy jest dramatyczna, ponoć nagorsza od początku wojny, i kurczę co się dziwić, ile lat można tysiące rakiet posyłać na słabszy, biedny kraj. Ile zim może być bez prądu, osób starszych uwięzionych w blokach z odciętymi od prądu windami. W biedzie. Lisyczańsk, Wuhledar, Sewierodonieck, Robotyne, Bahmut, Awdiijwka, Kurachowe, Marinka – dzięsiątki miast, heroicznie bronionych miesiącami, tylko po to, żeby na koniec zaminieć się zrujnowane cmentarzysko, nad którymi powiewa rosyjska flaga. Kurczę szkoda pisać, bo jak zaczynam i chce chociaż skrótowo w głowie uporządkować, to się słabo robi.

.

Podczas rozmowy Parafianowicza z Lachowskim padły informacje, że do wojska Ukraińskiego miesięcznie wstępuje ok. 4000 ludzi miesięcznie i że to nawet za mało, żeby pokryć miesięczne straty. Sens rozmowy był taki, że to za mało, że Rosja mobilizuje dzięsiątki razy więcej, i że właśnie tym bardziej nie ma szans. Ale z drugiej strony, kurczę wyobraźcie sobie pańśtwo, po trzech latach, w tak dramatycznej sytuacji, codziennie ponad 100 osób decyduje się walczyć o swój dom, o swoje pańśtwo. Przyłączyć się do setek tysięcy, które wciąż walczą. To jest heroizm – może nawet bardziej dzisiaj niż pół roku, czy rok temu.

.

Sprzęt kupowany przez wolontariuszy ma duże znaczenie na froncie, są o tym dziesiątki artykułów – świadectwa żołnierzy. Dopóki Ukrańcy walczą, bronią swoich domów, nie można machnąć ręką, pomyśleć ‘Ech, to beznadziejne, nie ma sensu, po co topić w tym pieniądze... itd.’. Chciałbym zebrać przed świętami 5 tysięcy złotych – to dużo, wiem, ale część z tego damy razem z Karoliną. Jestem przekonany, że to ma sens, i że to jest dobre. Jeśli obrońcy Ukrainy zasługiwali na wsparcie rok, czy dwa lata temu – tym bardziej zasługują teraz, kiedy ich sytuacja jest jeszcze trudniejsza. Postarajmy się pomóc!

.

PS. Jeśli ktoś zdecyduje się wpłacić 100 zł lub więcej chętnie oprowadzę po wystawie ‘1025 Narodziny Królestwa’ – której scenariusz napisałem i której jestem jednym z kuratorów!