KIM JESTEM

Kochani państwo, jestem pacjentem dializowanym w oczekiwaniu na przeszczep nerki. 

Nie mogę podjać pracy ze względu na anemię oraz częstotliwość dializ. Jestem na niewielkim zasiłku z MOPSu. Choruję od 2016 roku a ten czas zdążył uczynić ruinę finansową wraz z utratą mieszkania pozostawiając dług wobec spółdzielni mieszkaniowej w kwocie dokładnie 50.000 PLN, na spłatę którego podpisałam akt notarialny. W dalszej częśc - żeby móc sprzedać sprzedać mieszkanie i w całości spłacić komornika pożyczyłam od siostry kolejne 40.000 PLN do oddania w swoim czasie. Dokumenty zamieszczam w galerii zdjęć.

PRZESZCZEP I PRZYGOTOWANIA

Droga do przeszczepu jest długa i żmudna ze względu na ilość badań i zabiegów koniecznych do stwierdzenia odpowiedniej kondycji pacjenta i wpisania na listę oczekujących. Mam do wykonania ostatnie trzy więc jest BARDZO DOBRZE. Mimo anemii czas oczekiwania na przeszczep chcę przeznaczyć na szkolenia i przygotowanie własnego miejsca pracy lub zdobycia odpowiedniego przygotowania do podjęcia pracy.

CZEGO DOTYCZY ZBIÓRKA

Chodzi o spłatę komornika, który zajął mi konto bankowe. Mam szansę na dotację z PFRON na rozpoczęcia działalności gospodarczej dla osób niepełnosprawnych, ale warunkiem jest czysty KRD. Przymierzam się do tego od trzech lat i nie mam za co spłacić tego długu. W tym roku już nie zdążę chyba że stanie się cud. Jest mało czasu a kwota jest bardzo duża, dlatego zbiórkę ustawiam jako zbiórkę cykliczną z nadzieją że się wreszcie uda.

CO ROBIĘ

Moją pasją jest stolarka, rękodzieło i wszelkie artystyczne pomysły do upiększenia wnętrza mieszkania. Artystycznie wyżywam się od dziecka, stolarkę uprawiam od ponad roku, biznes plan potrafię napisać i wiem o jaki sprzęt chcę się ubiegać w dofinansowaniu więc pomysł jest gotowy.

NA ZNALEZIENIE FIRMY - SPONSORA NIE MA SZANS

Bez nazwiska lub polecenia nie mam siły przebicia. Jako człowiek z ulicy jestem nie do zauważenia. Meile trafiają do spamu, a na korespondencję listową nikt nie odpisuje. Wysłałam krótkie, szczere i pięknie opawione prośby z użyciem ozdobnego papieru, piór, ręcznie zdobionej teczki. Po kilku miesiącach i kilkudziesięciu wysłanych prośbach na brak odzewu myślałam, że mi serce pęknie. Zdałam sobie sprawę z tego w jakim środowisku mieszkam. 

To jest koszmar. Gdzie się podziały ideały sponsoringu talentom? Gdzie jest tolarencja dla osób niepełnosprawnych w stolicy, bo celebryckie środowiska non stop trąbią o swej wielkości serca,w ogóle jej nie odczuwam, wręcz przewciwnie - czuję się przerzucana jak gorący ziemniak z urzędu do urzędu. Każdy pracownik urzędu liczy na to, że pomoże mi ten następny. Najwięcej empatoii majA ci, którzy sami zderzyli się z trudnościami. 

DLACZEGO WARTO MI POMÓC

Jestem niezmordowanie optymistyczna. Jestem ambasadorem nadziei. Mam talent, szybko się uczę i rzeczom które robię nadaję wyjątkowość. Poza chęcią posiadania stabilnego gruntu finansowego uwielbiam sprawiać przyjemność ludziom bo zwrotne słowa wdzięczności czy podziwu mają niemierzalknA wartość i dają motywację oraz wenę twórczą do działania.