Misza zachorował. Zdiagnozowano u niego FIP. Ta choroba wśród kotów zbiera ponure żniwo. Nie daje żadnych szans a większość kotów umiera w ciągu pierwszych dwóch tygodni. Mój kot walczy z tą śmiertelną chorobą od dwóch miesięcy. Ciągle się nie poddaje, jego organizm walczy. Były momenty, że myślałam, że to jego ostatnie chwile. Ma niesamowitą, rzadko spotykaną wolę życia i dla tego chcę dać mu prawdziwą szansę na wyleczenie. Do tego potrzebny jest specjalistyczny ale bardzo drogi lek.

Od niedawna się taki pojawił, wiele kotów już przeszło nim terapię i żyją. Mają się świetnie. Efekty są niesamowite, u większości stan kotów poprawia się błyskawicznie, już po pierwszych dniach leczenia.

Biorąc tego kota ze schroniska wzięłam też odpowiedzialność za niego, jest moim podopiecznym i aby być w zgodzie z własnym sumieniem, chcę podjąć wszelkie próby by zebrać środki na ten lek. Dzięki temu mam nadzieje, że dołączy on do wielu szczęśliwców, którym się udało.

Do tego bardzo potrzebuję Waszej pomocy, pomocy dobrych ludzi, którzy chcą aby ten świat był trochę lepszy. Moje dochody nie pozwalają mi na uzbieranie potrzebnych pieniędzy, bynajmniej nie w takim czasie, by Misza miał szanse przeżyć. Robię co w mojej mocy, by kupić ten lek ale teraz każda pomoc jest na wagę życia lub śmierci. Jeśli chcielibyście mnie wspomóc w walce o zdobycie leku czyli o szanse na życie Miszy możecie dorzucić od siebie cokolwiek, każda złotówka się liczy. Dobre słowo, udostępnienie zrzutki też. Wszystko.

Z góry serdecznie dziękuje w imieniu swoim i Miszy.

Kilka słów o Miszy:

Miszę wzięłam wraz z jego bratem ze schroniska. Jako mały kotek chorował i prawie stracił oko. Teraz na nie prawie nie widzi. Ta skaza wcale nie przeszkadza, gdyż jest mądrym, delikatnym i ciekawym świata kotem. Jest dość nieśmiały ale wcale mu to nie przeszkadza być momentalnie w miejscach, gdzie dzieje się coś ciekawego. Chodzi, zwiedza, wygląda przez okno. 

Nigdy nikomu nie zrobił krzywdy. Jest bardzo delikatny, szczególnie w kontakcie z człowiekiem. Podczas choroby chce się tylko tulić, szuka mojej obecności, prosi o pieszczoty o wiele bardziej niż zwykle. Jest trochę smutny, jakby wiedział, że jest z nim źle. Patrzy tak rozumnie, kładzie głowę na mojej ręce. I jak mu nie pomóc...