Witam. Mam na imię Klaudia i mam 24 lata. Moim największym marzeniem jest spłata zadłużenia moich rodziców. Każdego dnia boję się, że ich dom zostanie im odebrany, dlatego z całych sił próbuję zebrać pieniądze na spłatę ich długu, by wykupić dom wraz z siedliskiem i uwolnić moich rodziców z sideł kredytu. Moi rodzice to dobrzy ludzi, którzy zainwestowali w rolnictwo i wiele na tym stracili. W późniejszym czasie pogubili się we wszystkich spłatach i ich zadłużenie zaczęło rosnąć m.in przez chorobę mojej mamy, która po drugiej ciąży zachorowała na wirusowe zapalenie wątroby typu c. Nie radząc już sobie z finansowymi obowiązkami doznała depresji. Obydwoje są ludźmi pracowitymi, którzy uczciwie pracują na każde pieniądze jednak nie radzą sobie ze spłatą zadłużenia. Ich kredyty zostały sprzedane firmom. które wykupują niespłacone zadłużenia. W rezultacie wygląda to tak, że naliczane są ogromne odsetki i mimo spłaty w okresie terminowym odsetki nadal rosną i tym samym zataczają koło nie pozwalając spłacić zadłużenia całkowicie. Teraz bardzo ciężko jest chociażby dowiedzieć jak wygląda konkretnie suma ich zadłużenia, dlatego w zbiórce przybliżyłam wartość z zadłużeń, które znam. Próbowałam już pomocy prawnej w kilku kancelariach, jednak zawsze po pewnym czasie umywali ręce od sprawy. Jestem osobą młodą i jeszcze nie mam wystarczającej wiedzy w temacie zadłużeń, lecz staram się z całych sił pomóc mojej rodzinie. Chcę ocalić mój rodzinny dom. Pracuje na to każdego dnia. Ten dom jest moim sercem. Wcześniej nie byłam w stanie podjąć jakichkolwiek działań, ponieważ, by zapewnić sobie dobrą pracę rozpoczęłam studia trwające 5 lat, które niedawno obroniłam. Oczywiście w międzyczasie wciąż pracowałam w tygodniu oraz w weekendy w które nie było zjazdów na studiach, by opłacić moją naukę oraz pomóc rodzicom. Mogę odpowiedzieć na każde pytanie, jeśli ma ktoś wątpliwości co do opisanej tu historii. Opisałam ją w dość dużym skrócie, ale wierzę w ludzi i pomoc. Dla mnie liczy się każda złotówka, która może przybliżać mnie do ocalenia domu moich rodziców i zapewnienia im spokojnego życia, by nie martwili się czy kolejnego dnia nie zostaną bez dachu nad głową.